Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 71/18 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu udzielonej bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 czerwca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił skarżącej J. W. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] października 2017 r. w przedmiocie zwrotu udzielonej bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że zdaniem skarżącej wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować niepowetowaną szkodę oraz skutki, których nie może będzie odwrócić. Zdaniem jednak Sądu skarżąca nie uprawdopodobniła w wystarczającym stopniu zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.). Jak podkreślił Sąd, nałożony na stronę obowiązek ma charakter świadczenia pieniężnego i z natury rzeczy skutki wykonania takiego świadczenia są niewątpliwie odwracalne. Każde rozstrzygnięcie administracyjne zobowiązujące do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek w finansach zobowiązanego. Nie jest to jednak sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, polegająca na wstrzymaniu wykonania takiego aktu. Innymi słowy wstrzymanie wykonania aktu zobowiązującego do zapłaty określonego świadczenia pieniężnego może być uzasadnione tylko takim uszczupleniem majątku zobowiązanego, które spowoduje zaistnienie niebezpieczeństwa, o którym mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Skutki zapłaty należności pieniężnej, które co do zasady są odwracalne, należy zatem rozpatrywać, oceniając z jednej strony wysokość należności pieniężnej, a z drugiej strony możliwości finansowe osoby zobowiązanej do jej uiszczenia. I choć skarżąca, we wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, zawarła oświadczenie o posiadanym majątku i dochodach, to jednak informacje te, w ocenie referendarza sądowego okazały się niepełne. Wobec tego referendarz sądowy wezwał skarżącą do ich uzupełnienia. Z powodu bezskutecznego upływu terminu do złożenia wyjaśnień w powyższym zakresie, wniosek o przyznanie prawa pomocy został oddalony. To zdaniem Sądu oznacza, że również w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, dane którymi dysponuje Sąd są niewystarczające do uznania, że zachodzi realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków związanych ze zwrotem udzielonej bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł, jak na wstępie.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, podkreślając, że wykazała, składając stosowne oświadczenie, iż w chwili obecnej nie dysponuje żadnymi środkami finansowymi za wyjątkiem tych, które są konieczne do poniesienia kosztów codziennego, bieżącego utrzymania. Skarżąca nie pracuje i utrzymuje się ze skromnej renty po zmarłym mężu.