Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie nabycia nieruchomości z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez gminę
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 1829/16 o odrzuceniu skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] w przedmiocie nabycia nieruchomości z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez gminę postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 1829/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę D.W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] w przedmiocie nabycia nieruchomości z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez gminę.

W uzasadnieniu Sąd ten podał, że D.W. (dalej: skarżący), pismem z dnia 16 listopada 2016 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa.

Zarządzeniem z dnia 30 listopada 2016 r. skarżący wezwany został do nadesłania trzech odpisów skargi - w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie do nadesłania odpisów skargi zostało doręczone skarżącemu 13 grudnia 2016 r. (zwrotne potwierdzenie w aktach sprawy - k. 13 akt sądowych). Skarżący nie nadesłał wymaganych odpisów skargi w zakreślonym przez Sąd terminie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a. odrzucił skargę.

Sąd ten przytoczył treść art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. oraz art. 47 § 1 P.p.s.a.

Podał, że w niniejszej sprawie zarządzeniem z dnia 29 lutego 2016 r. skarżący został wezwany do nadesłania trzech odpisów skargi - w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie do nadesłania odpisów skargi zostało doręczone skarżącemu 13 grudnia 2016 r., a zatem termin do uzupełnienia braków formalnych skargi upłynął z dniem 20 grudnia 2016 r. Wezwanie to w zakreślonym przez Sąd terminie nie zostało wykonane, a jak wynika z akt sprawy, skarżący nadesłał odpisy skargi w dniu 22 grudnia 2016 r. (data stempla pocztowego - k. 16 akt sądowych), a więc z uchybieniem terminu.

W zażaleniu D.W. zaskarżył powyższe postanowienie w całości, wnosząc o pozytywne rozpoznanie zażalenia.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że na co dzień przebywa poza granicami kraju, a osoba upoważniona do odbioru korespondencji mając własne problemy nie zdążała poinformować skarżącego o odebranej korespondencji z sądu, w której zarządzono dostarczenie trzech odpisów skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest niezasadne.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 718), dalej P.p.s.a. odrzuceniu podlega skarga, której braków formalnych strona nie uzupełniła w przepisanym do dokonania tej czynności terminie, pomimo skierowanego do niej wezwania w tym przedmiocie - na podstawie art. 49 § 1 P.p.s.a.

Z treści akt niniejszej sprawy wynika, iż skarżący został skutecznie wezwany do usunięcia braków formalnych skargi z dnia 16 listopada 2016 r. poprzez nadesłanie trzech odpisu skargi własnoręcznie podpisanej lub poświadczonej za zgodność z oryginałem w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi (k. 11).

Przesyłka zawierająca zarządzenie o wezwaniu do usunięcia braków formalnych skargi zostało odebrana przez pełnomocnika skarżącego - B.R. w dniu 13 grudnia 2016 r. (k. 3), a zatem termin do uzupełnianie braków formalnych upływał w dniu 20 grudnia 2016 r.

Skarżący nadesłał trzy odpisy skargi w dniu 22 grudnia 2016 r., a zatem z uchybieniem terminu.

Wobec nieuzupełnienia braku formalnego skargi stosownie do wezwania, zasadnie Sąd I instancji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. odrzucił skargę.

Odnosząc się do uzasadnienia zażalenia wskazać należy, że osoba upoważniona do odbioru korespondencji powinna podjąć niezbędne czynności, aby jego problemy nie uniemożliwiały bądź nie utrudniały funkcjonowania osoby, co do której podjął się odbierać korespondencję. Skoro skarżący ustanowił pełnomocnika do prowadzenia swoich spraw to na pełnomocniku ciąży obowiązek takiej organizacji pracy, aby uniemożliwić powstanie zaniedbań w związku z pełnioną funkcję i zabezpieczyć interesy swojego mocodawcy przed negatywnymi konsekwencjami związanymi z tokiem prowadzonego postępowania.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a.

Strona 1/1