Dnia 26 września 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II SA/Lu 181/13 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie ze skargi A. na uchwałę Rady Miasta Zamość z dnia 26 listopada 2012r., nr XXIV/260/2012 w przedmiocie wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości w drodze darowizny do gminnego zasobu nieruchomości postanawia: umorzyć postępowanie zażaleniowe.
Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej przez A. uchwały Rady Miasta Zamość z dnia 26 listopada 2012r., nr XXIV/260/2012 w przedmiocie wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości w drodze darowizny do gminnego zasobu nieruchomości.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A.
Wyrokiem z dnia 16 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w I instancji, wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada. Zatem rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie staje się bezprzedmiotowe. Dotyczy to także rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny zażalenia na postanowienie Sądu I instancji odmawiające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności.
Skoro więc w niniejszej sprawie wyrok został wydany w dniu 16 maja 2013 r., to rozpoznanie zażalenia na postanowienie z dnia 10 kwietnia 2013 r. odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały Naczelny Sąd Administracyjny uznał za bezprzedmiotowe.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 193 i art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.