Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2035/14 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za przejętą z mocy prawa nieruchomość postanawia oddalić zażalenie.
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...], ustalającą odszkodowanie na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministerstwo Obrony Narodowej - Rejonowy Zarząd Infrastruktury [...] z tytułu przejęcia na rzecz Województwa [...] prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], położonej w G., [...].
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi Prezydenta Miasta G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Jednocześnie strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując, iż w niniejszej sprawie zachodzi realne niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podała że zachodzi ryzyko, iż do wypłaty odszkodowania zobowiązany został nie ten podmiot, który faktycznie winien zostać zobowiązany do wypłaty odszkodowania. Ponadto szkody związane z niesłuszną zapłatą odszkodowania byłyby bardzo trudne do odwrócenia, co dotyczy przede wszystkim skutków związanych z koniecznością uiszczenia wysokich prowizji bankowych za przelew, które byłyby wręcz nie do odwrócenia. Szkoda wiąże się również z utraconymi odsetkami od kwot zgromadzonych na rachunkach bankowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2035/14 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za przejętą z mocy prawa nieruchomość. W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej w skrócie p.p.s.a.), sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z treści powyższego przepisu wynika, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest istniejące realne niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Celem omawianej instytucji jest zatem ochrona strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu.
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że wniosek Prezydenta Miasta G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest bezzasadny. Strona nie wykazała bowiem, aby wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować miało wyrządzeniem znacznej szkody lub trudnymi do odwrócenia skutkami. Wypłata odszkodowania, jak każde świadczenie finansowe, jest bowiem ze swej istoty czynnością odwracalną i w każdym czasie można dokonać zwrotu wypłaconego odszkodowania. Wskazał ponadto, że skarżący nie wykazał, aby wypłata przedmiotowego odszkodowania zagroziła w jakikolwiek sposób budżetowi Gminy Miasta G. Podał jedynie, że wiąże się to ze szkodą związaną z utraconymi odsetkami od kwot zgromadzonych na rachunkach bankowych. Okoliczność ta, zdaniem Sądu, nie wyczerpuje znamion szkody w rozumieniu powołanych przepisów, zwłaszcza, że ustalona kwota odszkodowania w wysokości 17.118,00 zł nie jest kwotą na tyle znaczną, aby mogła prowadzić do znacznego uszczuplenia budżetu gminy bądź utraty wysokich odsetek od zgromadzonych środków. Nie można również uznać aby ewentualne prowizje od przelewów bankowych były na tyle wysokie, aby mogły jakkolwiek wpłynąć na sytuację finansową skarżącego.