Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 października 2007 r. sygn. akt III SA/Kr 166/05 w przedmiocie odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów podróży postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 11 października 2007 r. odmówił Z. B. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że zgodnie z art. 245 i 246 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części, albo tylko od wydatków, albo od opłat sądowych i wydatków. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym może obejmować także samo ustanowienie na rzecz strony profesjonalnej pomocy w osobie adwokata lub radcy prawnego.
Przyznanie tego prawa w zakresie częściowym może nastąpić, jak argumentował Sąd, po wykazaniu przez osobę domagającą się tego rodzaju ochrony braku możliwości poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego dla utrzymania siebie i rodziny. Pomimo wezwania, na podstawie art. 255 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do sprecyzowania oświadczenia zawartego w ponownie złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy, skarżący nie wykazał z czego się utrzymuje i jakie osiąga dochody. Z. B. wskazał, że posiada nieruchomości w postaci domu o powierzchni [...] m 2, mieszkanie o powierzchni [...] m 2 oraz nieruchomość rolną o powierzchni [...] ha. Zawartym we wniosku oświadczeniem o sytuacji rodzinnej i materialnej skarżący nie przekonał Sądu I instancji, że znajduje się w sytuacji finansowej, która uniemożliwiałaby ponoszenie jakichkolwiek lub pełnych kosztów postępowania. Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny miał na względzie, iż rozpoznawany wniosek skarżącego jest kolejnym już w tej sprawie wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych, a okoliczności dotyczące jego stanu majątkowego wskazane we wniosku nie uległy zmianie. Poprzedni wniosek skarżącego w tym przedmiocie nie został uwzględniony, ani przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, który postanowieniem z dnia 29 czerwca 2005 r. odmówił stronie przyznania prawa pomocy, ani przez Naczelny Sąd Administracyjny, który postanowieniem z dnia 20 października 2005 r. oddalił zażalenie na to postanowienie. Dodatkowo Sąd I instancji nie podzielił argumentów skarżącego podniesionych w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy co do tego, że przedmiotowa sprawa dotyczy statusu osoby bezrobotnej. Podkreślił, że Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 października 2005 r. sygn. akt I OZ 1064/05 wskazał, iż złożona przez Z. B. skarga odnosiła się do kontroli decyzji Wojewody M. z dnia [...] w przedmiocie utrzymania w mocy decyzji organu I instancji w zakresie zwrotu kosztów podróży z tytułu osobistego stawienia się w celu złożenia wyjaśnień na wezwanie organu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przedmiot, o którym mowa powyżej nie został wymieniony w art. 239 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Natomiast stawiennictwo Z. B. na wezwanie organu nastąpiło w toku rozpoznawanej sprawy administracyjnej, której przedmiotem był status osoby bezrobotnej. W związku z tym rozstrzygnięcie o kosztach podróży miało charakter akcesoryjny związany z rozpoznawaniem sprawy, w której skarżący z mocy ustawy był zwolniony od kosztów sądowych.