Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 21 listopada 2012 r., sygn. akt II SAB/Ol 88/12 w zakresie pkt 2 - odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Z. R. na bezczynność Burmistrza N. w przedmiocie przyznania lokalu mieszkalnego postanawia: oddalić zażalenie.
Z. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na bezczynność Burmistrza N. w sprawie przydziału skarżącemu lokalu mieszkalnego. Skarżący podniósł, że organ nie rozpoznał od trzech lat wniosku skarżącego o wynajem lokalu mieszkalnego - socjalnego. Ponadto skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowego oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w pkt 1 odrzucił skargę, a w pkt 2 odmówił przyznania pomocy. Jak wskazał Sąd, skoro przedmiotem skargi Z. R. była bezczynność Burmistrza w sprawie, która nie jest załatwiana w formie aktu administracyjnego, a wręcz przeciwnie w formach przewidzianych dla prawa cywilnego - to skargę należało odrzucić z powodu braku kognicji na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Jak bowiem zauważył Sąd, że skarga na bezczynność organu jest pochodną dopuszczalności skargi albowiem jak wynika z art. 3 § 2 pkt 8 w/w ustawy można ją wnieść jedynie w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 p.p.s.a.
Odnosząc się natomiast do sprawy z wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, Sąd, nie negując trudnej sytuacji finansowej skarżącego uznał, że w rozpatrywanej sprawie zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 247 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Taka bezzasadność zachodzi wówczas, gdy obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie, bez konieczności dokonywania głębszej analizy prawnej wyklucza możliwość uznania żądania skarżącego. Tego rodzaju sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Jak wskazano wyżej wniesiona skarga nie należy bowiem do właściwości sądów administracyjnych i z tego względu podlega odrzuceniu.
Na powyższe postanowienie, w zakresie pkt 2 - odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, skarżący wniósł zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Oznacza, to że zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. tj. gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.