Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B.O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 maja 2015 r. sygn. II SA/Bk 1043/14 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 24 kwietnia 2015 r. o odrzuceniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w sprawie ze skargi B.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie dodatku energetycznego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 19 maja 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił zażalenie B.O. na postanowienie tego Sądu z dnia 24 kwietnia 2015 r., odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sporządzoną osobiście przez stronę. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżąca, mimo pouczenia, sporządziła osobiście zażalenie na postanowienie odrzucające jej skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, tym samym naruszyła nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a", zgodnie z którym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd stwierdził, iż zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 P.p.s.a. w zw. z art. 194 § 4 i art. 197 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na postanowienie z dnia 19 maja 2015 r. wniosła B.O.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w których określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. B.O., pomimo pouczenia udzielonego jej przez Sąd I instancji, sporządziła osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 kwietnia 2015 r., którym odrzucona została skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, również sporządzona osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżąca była adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącej było niedopuszczalne, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.