Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 18 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 517/13 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. Ś. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 517/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił Z. Ś. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżone pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], w którym organ poinformował skarżącego, że kwestie podniesione przez niego w piśmie z dnia 7 grudnia 2011 r. nie leżą w kompetencji Kolegium nie mieści się w katalogu aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.". Zaskarżone pismo nie ma bowiem charakteru władczego rozstrzygnięcia kształtującego prawa i obowiązki jednostki, a jedynie charakter informacyjny, nie może więc być zaskarżone do sądu administracyjnego.
Sąd I instancji zwrócił również uwagę, że pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie było już przedmiotem skargi Z. Ś. Skarga ta została odrzucona prawomocnym postanowieniem z dnia 7 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Kr 5/12.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Z. Ś.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 247 P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2004, str. 321, wyrok NSA z dnia 7 stycznia 2003 r. sygn. akt 745/02, niepubl.). Prawo pomocy nie przysługuje przede wszystkim w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, np. w sytuacji gdy upłynął termin do jej wniesienia, czy też strona nie wyczerpała toku instancji.
Jak wynika z akt sprawy prawomocnym postanowieniem z dnia 7 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Kr 5/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę Z. Ś. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...]. W związku z powyższym ponowna skarga w tym przedmiocie jest niedopuszczalna, gdyż stosownie do art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie był uprawniony do uznania skargi za oczywiście bezzasadną w rozumieniu art. 247 P.p.s.a. i w konsekwencji oddalenia wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy na tym etapie postępowania.
Z powyższych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.