Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 216/12 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi H. B., J. Z., Z. M., M. N., K. D. i R. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2011 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 216/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił T. D. przyznania prawa pomocy.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że stronami postępowania zakończonego postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2011 r. byli wyłącznie wnoszący skargę, Prezydent m. st. Warszawy i A. S. Natomiast T. D. nie była stroną postępowania zakończonego ww. postanowieniem, ani też zakończonego decyzją Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...]. Zatem wobec wystąpienia po stronie T. D. negatywnej przesłanki w postaci braku interesu prawnego do bycia stroną w postępowaniu administracyjnym zakończonym zaskarżonym postanowieniem Sąd I instancji stwierdził, że T. D. nie posiada także uprawnień do bycia stroną przedmiotowego postępowania sądowego, a co z tego wynika również do wniesienia wniosku o przyznanie jej prawa pomocy w tym postępowaniu. Zauważono bowiem, iż T. D. w postępowaniu sądowym występowała nie jako jego strona, a jedynie jako pełnomocnik K. D. oraz jako wnosząca zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2012 r. w imieniu R. W.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła T. D., domagając się jego uchylenia w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przytoczone przez Sąd I instancji unormowanie zawarte w zdaniu pierwszym art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." nie pozostawia wątpliwości, że prawo pomocy może być przyznane jedynie stronie postępowania. Z art. 32 P.p.s.a. wynika, że w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, natomiast w art. 33 § 1 P.p.s.a. wskazano, że osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony. Uczestnikiem postępowania sądowoadministracyjnego może być również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, jednakże tylko w sytuacji, gdy złożyła wniosek do Sądu o dopuszczenie jej do udziału w sprawie w takim charakterze, a Sąd jej wniosek uwzględnił - art. 33 § 2 P.p.s.a. Powyższe przepisy wskazują zatem, iż z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy może wystąpić tylko strona oraz uczestnik postępowania sądowoadministracyjnego.
T. D. nie wniosła skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2011 r. ani nie była uczestnikiem postępowania na prawach strony, o którym mowa w art. 33 § 1 P.p.s.a. Nie została również dopuszczona do udziału w sprawie na podstawie § 2 tego artykułu. Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że T. D., która nie była stroną postępowania sądowego w sprawie zainicjowanej skargą H. B., J. Z., Z. M., M. N., K. D. i R. W., nie mogła ubiegać się o przyznanie w tym postępowaniu prawa pomocy.
Odnosząc się do zarzutów podnoszonych w zażaleniu stwierdzić należy, że z wniosku o przyznanie prawa pomocy jednoznacznie wynika, że T. D. złożyła go w imieniu własnym. Ponadto, jak wynika z akt sprawy, odrębny wniosek R. W. w tym zakresie został rozpoznany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 czerwca 2012 r.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.