Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy K. na postanowienie Starosty L. z dnia [...] r. nr (brak danych) w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych postanawia umorzyć postępowanie sądowe.
Postanowieniem z dnia [...]r. (brak numeru) Starosta L. utrzymał w mocy postanowienie Gminnej Spółki Wodnej K. z dnia [...] r. (brak numeru) w sprawie stanowiska wierzyciela. Postanowienie z dnia [...]r. dotyczyło uznania za nieuzasadnione zarzutów wniesionych przez zobowiązanego - Gminę K. w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego w oparciu o tytuły wykonawcze z dnia 21 sierpnia 2014 r. nr 1[...], [...], [...]oraz [...], dotyczącego należności pieniężnej wynikającej z decyzji Starosty L. z dnia [...]r. nr [...]oraz z dnia [...]r. nr [...].
Na powyższe postanowienie Starosty L. skarżąca Gmina w piśmie z dnia 7 stycznia 2015 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Następnie w piśmie z dnia 28 stycznia 2015 r. skarżąca złożyła oświadczenie o wycofaniu skargi.
Odpowiadając na skargę, organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: P.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Stosownie z kolei do art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
W orzecznictwie sądowym wskazuje się, że skarżący może rozporządzać skargą po jej wniesieniu. Oznacza to, że może on zrezygnować z kontynuowania postępowania sądowego, cofając skargę. Czynność skarżącego w postaci cofnięcia skargi co do zasady wiąże sąd. Ustawa dopuszcza możliwość nieuwzględnienia żądania skarżącego dopiero wówczas, gdy zostanie stwierdzone naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub stanowiące przyczynę wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej (por. np. postanowienie NSA z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt I OSK 776/10, LEX nr 741676; postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 18 maja 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 358/10, LEX nr 670827). Zaznaczyć jednocześnie trzeba, że w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym cofnięcie skargi, o jakim mowa w art. 60 P.p.s.a., ze skutkiem określonym w art. 161 § 1 pkt 1 tejże ustawy możliwe jest do czasu wydania przez ten sąd orzeczenia, od którego przysługuje skarga kasacyjna (por. wyrok NSA z dnia 9 lutego 2005 r., sygn. akt GSK 551/04, LEX nr 187112).
W rozpatrywanej sprawie skarżąca w piśmie procesowym z dnia 28 stycznia 2015 r. złożyła oświadczenie o cofnięciu skargi.
Sąd uznał przy tym, że cofnięcie skargi nie zmierza ani do obejścia prawa, ani też do utrzymania w mocy aktu, który dotknięty byłby wadą nieważności lub wydany byłby z naruszeniem prawa, stanowiącym podstawę do wznowienia postępowania.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
w związku z art. 60 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.