Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maja Chodacka po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z.S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z.S. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 2143/10 postanawia: - oddalić wniosek -
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek Z.S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, w sprawie ze skargi na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, z dnia 14 lutego 2012r., sygn. akt I SA/Kr 2143/10.
Jak wynika z uzasadnienia wniosku, zawartego w nim "oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach" skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wraz z dwiema córkami, jest właścicielem mieszkania, które nazywa "norą" i uzyskuje dochód w wysokości 50 groszy dziennie.
Odpowiadając na wezwanie referendarza sądowego, wystosowane w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718) w piśmie z dnia 29 marca 2016r., skarżący stwierdził, że nie pracuje i nie uzyskuje żadnego dochodu.
Do pisma dołączone zostały dwie decyzje Prezydenta Miasta Tarnowa: z dnia 10.03.2016r. - odmawiająca przyznania zasiłku okresowego na miesiąc luty i marzec 2016r. i z dnia 11.03.2016r. - odmawiająca przyznania zasiłku celowego na zakup żywności.
Postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2016r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek skarżącego, uznając, że nie wykazał on spełnienia przesłanek udzielenia mu prawa pomocy.
Od powyższego postanowienia skarżący wniósł skutecznie sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z nowelizacją z dnia 9 kwietnia 2015r. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015, poz. 658), przepis art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stosuje się do postępowań wszczętych po 15 sierpnia 2015r. W niniejszej sprawie skarga została wniesiona przed dniem 15 sierpnia 2015r. zatem do rozpoznania sprzeciwu od postanowienia referendarza w przedmiocie prawa pomocy zastosować należy przepis art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w brzmieniu obowiązującym do dnia 15 sierpnia 2015r.
Zgodnie z art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w brzmieniu mającym zastosowanie w niniejszej sprawie, zaskarżenie postanowienia referendarza sądowego w sprawie prawa pomocy wywołuje ten skutek, iż sąd rozpoznaje wniosek o przyznanie prawa pomocy od początku, tzn. tak, jakby wniosek ten nie był jeszcze przedmiotem analizy, oceny i rozpoznania. Sąd nie wypowiada się, więc o zasadności zaskarżonego sprzeciwem postanowienia i nie dokonuje merytorycznego rozpoznania sprzeciwu. Skutkiem wniesionego przez skarżącego sprzeciwu jest utrata mocy zaskarżonego postanowienia i konieczność ponownego merytorycznego rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Zgodnie z 245 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2). W myśl art. 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.