Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu - Krzysztof Błasiak po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata bądź radcy prawnego w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego A Spółki z o. o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 15 września 2016 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od maja do lipca 2012 r. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
W dniu 17 sierpnia 2016 r. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe A Spółki z o. o. w [...] (dalej jako strona skarżąca, Spółka), w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 15 września 2016 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za od maja do lipca 2012 r. (wartość przedmiotu sporu opiewa na kwotę 4.800.755 zł), sporządziła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienia adwokata bądź radcy prawnego.
Uzasadniając wniosek strona skarżąca podniosła, że obecnie "praktycznie" nie prowadzi działalności gospodarczej i ze względu na wielomilionowe "zajęcia" do czasu zakończenia sprawy nie ma możliwości podjęcia tej działalności, oraz że nie posiada własnego konta bankowego, gdyż zostało wypowiedziane "z powodu nieopłacenia".
Natomiast w części wniosku dotyczącego oświadczenia o majątku i dochodach Spółka wykazała brak środków trwałych, stratę za poprzedni rok obrotowy 139.324,80 zł oraz stan kapitału zakładowego, majątku i środków finansowych w wysokości 5.000 zł.
Jednocześnie w wyniku analizy przekazanych (w związku z wezwaniem referendarza o uzupełnienie wniosku o przyznanie prawa pomocy złożonego przez Spółkę w sprawie o sygn. akt I SA/Op 331/16) kopii zeznań podatkowych za lata 2013, 2104 i 2015 ustalono, iż strona skarżąca w latach 2013-2015 uzyskała przychody w wysokości 11.170.418,55 zł.
Postanowieniem z 25 stycznia 2017 r. referendarz sądowy odmówił stronie skarżącej przyznania prawa pomocy.
Prawomocnym postanowieniem z 20 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu utrzymał w mocy powołane wyżej postanowienie referendarza, uznając tym samym wniosek strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy za bezzasadny.
W uzasadnieniu Sąd zwrócił uwagę, że osoba prawna nie może powoływać się tylko na to, że aktualnie nie dysponuje środkami na poniesienie kosztów sądowych, ale musi także wykazać, że nie ma ich, mimo że podjęła wszelkie niezbędne działania, by zdobyć fundusze na pokrycie wydatków (przywołano postanowienie NSA z dnia 29 marca 2011 r., I OZ 191/11). Poza tym Sąd nadmienił, że Spółka nie wykazała, iż nie jest w stanie uzyskać wsparcia finansowego od wspólnika A. Ł., powołując w tym względzie przepis art. 177 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1578), który przewiduje możliwość zobowiązania się wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału. Na tle tego przepisu wskazano również, że dopłaty wspólników mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania, koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych (powołano w tym względzie postanowienie NSA z 20 lutego 2014 r., II FZ 146/14), zaś bierność w kwestii ewentualnej zmiany umowy spółki, bądź podjęcia innych działań skutkujących dokonaniem przez wspólników wpłat do spółki dodatkowych sum, nieobjętych powołanym przepisem, jest argumentem przemawiającym za odmową przyznania wnioskowanego prawa pomocy i brakiem podstaw do traktowania w sposób uprzywilejowany (powołano się zarazem na postanowienia NSA: z 11 grudnia 2015 r., II FZ 871/15; z 20 października 2015 r., II FZ 812/15).