Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Jacek Boratyn po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku S. S. o przyznanie mu prawa pomocy, w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) maja 2014 r., nr (...), w przedmiocie odmowy umorzenia skarżącemu należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, za okres od lipca 2013 r. do marca 2014 r., na ubezpieczenie zdrowotne, za okres od stycznia 2014 r. do marca 2014 r. oraz Fundusz Pracy, za okres od lipca 2013 r. do marca 2014 r. - postanawia - umorzyć postępowanie w przedmiocie prawa pomocy.
Skarżący, wnioskiem z dnia 7 stycznia 2016 r., zwrócił się o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez zwolnienie go od wpisu od skargi kasacyjnej, podnosząc okoliczności dotyczące jego sytuacji majątkowej.
Tymczasem zgodnie z art. 239 § 1 pkt 1 e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej: P.p.s.a.) nie mają obowiązków uiszczenia kosztów sądowych strony skarżące działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Tak więc skarżący jest zwolniony, z mocy prawa, z obowiązku uiszczenia jakichkolwiek kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie, dotyczącej odmowy umorzenia składek na ubezpieczenie społeczne. W tej sytuacji jego wniosek o przyznanie prawa pomocy jest bezprzedmiotowy.
W myśl art. 249 a P.p.s.a., jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
W niniejszej sprawie rozpoznanie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy jest zbędne, gdyż korzysta on już z takiego zwolnienia, z mocy samego prawa, na podstawie art. 239 § 1 pkt 1 e P.p.s.a. W związku z tym postępowanie w tym przedmiocie podlega umorzeniu, na podstawie art. 249 a P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.