Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: - Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. na zarządzenie Prezydenta W. z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie ogłoszenia przetargu ustnego nieograniczonego na sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 300,00 (trzysta) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
[...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na zarządzenie Prezydenta W. z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie ogłoszenia [...] przetargu ustnego nieograniczonego na sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej w W. w dzielnicy [...] przy ul. [...],[...] i [...].
W odpowiedzi na skargę, Prezydent W. wniósł o jej oddalenie przedstawiając stanowisko w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone. Jednocześnie, w myśl art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej albo akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej.
Przedmiotowa skarga kwestionująca legalność wskazanego wyżej zarządzenia Prezydenta W. z dnia [...] marca 2015 r. została złożona na podstawie art. 101 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze. zm - zwanej dalej u.s.g.). Stosownie do treści ww. przepisu, skargę na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, może wnieść każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. Jednocześnie, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym, na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wnoszenia skargi - a nie w przyszłości - naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia. Wnoszący skargę w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. musi zatem wykazać, że istnieje związek pomiędzy skarżonym aktem, a jego indywidualną sytuacją prawną oraz to, że akt ten wpływa na jego sferę materialnoprawną ograniczając lub pozbawiając go uprawnień (porównaj: wyrok SN z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt III RN 42/02, publ.: OSNP z 2004 r., nr 7, poz. 114;. wyrok NSA z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. akt II OSK 2451/11). Interes prawny swoje źródło posiada w normach prawnych. Mogą być to normy prawa administracyjnego, cywilnego, a także inne gałęzie prawa materialnego. Interes prawny powinien być konkretny, bezpośredni i realny. Wskazany wcześniej związek pomiędzy własną, indywidualną sytuacją prawną strony skarżącej, a zaskarżonym zarządzeniem musi więc powodować - w dacie wniesienia skargi - następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia danego podmiotu konkretnych uprawnień lub nałożenia na niego konkretnych obowiązków.