Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w sprawie ze skargi S. K., K. K. i K. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
S. K., K. K. i K. K. pismem z dnia 2 października 2012 r. wnieśli skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...], wydaną w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
W dniu 7 listopada 2012 r. (data prezentaty) wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek S. K. o przyznanie prawa pomocy, zaś w dniu 3 grudnia 2012 r. urzędowy formularz PPF.
Powyższy wniosek rozpoznany został odmownie postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2011/13. Następnie Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt I OZ 339/13 odalił zażalenie wnioskodawczyni na powyższe postanowienie.
W dniu 29 maja 2013 r. skarżąca wniosła ponownie o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie całkowitym, zaś w dniu 26 czerwca 2013 r. złożyła urzędowy formularz PPF.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2011/12 odmowno jej przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Powyższe postanowienie zostało doręczone wnioskodawczyni w dniu 23 lipca 2013 r.
W złożonym w dniu 30 lipca 2013 r. (data stempla pocztowego) sprzeciwie S. K. podniosła, że wydane postanowienie jest krzywdzące i niesprawiedliwe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że wniosek S. K. o przyznanie prawa pomocy, wniesiony na urzędowym formularzu w dniu 26 czerwca 2013 r., w zakresie całkowitym jest kolejnym wnioskiem w tym przedmiocie złożonym przez skarżącą. Uprzednio prawomocnym postanowieniem Sądu z dnia 22 marca 2013 r. odmówiono jej przyznania prawa pomocy w ww. zakresie.
W myśl art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
W związku z powyższym, rozpoznając kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy, zbadano, czy zmieniła się sytuacja ekonomiczna strony w stosunku do sytuacji uprzednio przez nią przedstawionej i czy zmiana ta uzasadnia przyznanie jej prawa pomocy.
Skarżąca w formularzu wniosku złożonym w dniu 26 czerwca 2013 r. wskazała, że wnosi o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w rozumieniu art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy.
Stosownie do treści tego przepisu przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z przepisu tego wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania sądowego spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. Oznacza to, że rozstrzygnięcie w tej materii będzie zależało od tego, co zostanie wykazane przez stronę. Przy czym, jak już wyżej wspomniano, w sytuacji gdy wniosek strony o przyznanie prawa pomocy został już prawomocnie rozpoznany (co miało miejsce w niniejszej sprawie), zmiana stanowiska Sądu uzależniona jest od wykazania przez stronę, że jej sytuacja materialna uległa znacznemu pogorszeniu. Przepisy powołanej ustawy dopuszczają bowiem możliwość wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy w danej sprawie, jednakże dla zmiany stanowiska Sądu, konieczna jest zmiana okoliczności, na podstawie których odmówiono uprzednio przyznania wnioskodawcy przedmiotowego prawa (vide postanowienie NSA z dnia 20 maja 2005 r., sygn. akt OZ 474/05, niepublikowane).