Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska - Jaroszewicz (spr.) Sędziowie WSA Bożena Marciniak WSA Anna Wesołowska Protokolant referent stażysta Andżelika Abramowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o uzupełnienie wyroku postanawia: oddalić wniosek o uzupełnienie wyroku.
Decyzją z dnia [...] października 2015 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...] o odmowie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej położonej w [...], przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr [...] i nr [...], z obrębu [...].
Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła J. S., zarzucając jej naruszenie art. 1 ust. 1a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (Dz. U. z 2012 r., poz. 83 - dalej zwana u.p.u.w.) w zw. z art. 7 i art. 8 Kpa, polegającą na niewyjaśnieniu, czy skarżąca oraz uczestnik postępowania J. S. są następcami prawnymi osób określonych w ust. 1a przywołanej ustawy.
W piśmie procesowym datowanym na dzień [...] marca 2016 r. (złożonym na rozprawie) skarżąca oraz uczestnik postępowania J. S., zarzucili dodatkowo zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 w zw. z art. 8 ww. ustawy z dnia 29 lipca 2005 r., u.p.u.w poprzez ich zastosowanie - pomimo, że wyrokiem z dnia 8 grudnia 2011 r. P 31/10 Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 8 u.p.u.w jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 21 ust. 1 oraz art. 64 ust. 2 Konstytucji RP. Podczas gdy w niniejszej sprawie miała zastosowanie ustawa z dnia 4 września 1997 r., o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności (Dz. U z 2001 r. Nr 120, poz. 1299 ze zm.), w tym art. 1 ust. 2 tej ustawy.
Dodatkowo "na marginesie" strony wskazały na zagadnienie bezpodstawnego zawieszenia postępowania przez organ pierwszej instancji. W ich ocenie, organ niezasadnie wydał postanowienie z dnia [...] września 2000 r. o zawieszeniu postępowania z urzędu w okresie od dnia [...] września 2000 r. do dnia [...] grudnia
2006 r. tj. po wydaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2000 r., który uchylił część przepisów ówcześnie obowiązującej ustawy, do czasu wydania nowej ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. Postępowanie zawieszono chociaż potrzeba wydania nowych przepisów ustawowych nie została wymieniona w powołanym przepisie jako jedna z podstaw umożliwiających zawieszenie postępowania z urzędu, natomiast po wydaniu orzeczenia Trybunału nie występowało w szczególności żadne zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 Kpa.
Ze względu na to powstała istotna zwłoka w załatwianiu sprawy, a późniejsze orzeczenia Trybunału - a raczej przyjęta przez organ specyficzna ich wykładnia - stały się pretekstem dla organu do wydania negatywnego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.
Wyrokiem z dnia 17 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 2205/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...].
Pismem z dnia [...] maja 2016 r. skarżąca J. S. oraz uczestnik postępowania J. S., reprezentowani przez W. D., powołując się na art. 157 § 1 w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a), zwrócili się do Sądu z wnioskiem o uzupełnienie wyroku z dnia 17 marca 2016 r. poprzez: