Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. S. i W. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi C. S. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Wraz z zażaleniem na postanowienie Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2013 r. sygn. I SA/Wa
2378/13 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania skarżąca C. S. i uczestnik postępowania W. S. zwrócili się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W formularzu PPF wnioskodawcy podali, że nie posiadają środków pozwalających na opłacenie kosztów sądowych. Z oświadczenia wynika, że oboje prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Będąc osobami w podeszłym wieku, utrzymują się z otrzymywanych świadczeń emerytalnych w łącznej wysokości [...] zł. Posiadają nieruchomość budynkową (dom) o pow. [...] m², w której zamieszkują. Jak wynika z wniosku, skarżąca wraz z mężem ponosi znaczne wydatki na leczenie (korzystanie z porad lekarskich za odpłatnością, zakup leków).
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym jest możliwe wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy, jak wskazuje się w orzecznictwie sądowym, służy realizacji dostępu do sądu osób, które ze względu na wyjątkowo ciężką sytuację materialną lub rodzinną nie są w stanie ponieść kosztów tego postępowania (por. postanowienie NSA z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. I OZ
252/13). Prawo pomocy, stosownie do zasad przyjętych w postępowaniu sądowoadministracyjnym, jest zatem przyznawane tym osobom, które nie mogąc zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych i równocześnie partycypować w kosztach postępowania sądowego, zmuszone byłyby ze względu na swoje ubóstwo zrezygnować z poddania aktu organu administracji publicznej kontroli legalności sprawowanej przez sąd administracyjny, albowiem ponosząc koszty tego postępowania, doznałyby uszczerbku w koniecznym utrzymaniu.
Analiza złożonego w niniejszej sprawie wniosku oraz informacji w nim przedstawionych wskazuje na to, że wnioskodawcy nie znajdują się w sytuacji analogicznej do wyżej przedstawionej. Składający wniosek mają bowiem w pełni zabezpieczone potrzeby bytowe, jak również dysponują regularnymi środkami z tytułu wypłacanych im świadczeń emerytalnych. Brak jest zatem obiektywnych podstaw do uznania składających wniosek za osoby pozostające w ubóstwie, a więc osoby nie posiadające jakiegokolwiek zgromadzonego majątku, jak też własnych dochodów, z których mogłyby ponosić wydatki związane z toczącym się postępowaniem sądowym. Z informacji przedstawionych przez wnioskodawców wynika wprawdzie, że ich bieżące dochody, ze względu na swoją strukturę, poza rewaloryzacją nie mogą zostać istotnie powiększone, jak też nie mają oni nagromadzonych zasobów materialnych (oszczędności). Nie wpływa to jednak na ocenę, że uzyskiwane przez rodzinę środki finansowe znacząco przekraczają środki traktowane jako minimum socjalne w powszechnie nadawanym temu wskaźnikowi znaczeniu wzorca mierzącego koszty utrzymania gospodarstwa domowego. W II półroczu (wrzesień) 2013 r. minimum socjalne dla gospodarstwa emeryckiego, składającego się z dwóch osób, szacowane było bowiem na kwotę 1774 zł