Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata A.Z. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi D.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zwrotu bonifikaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata A.Z. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 września 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 374/16 oddalił skargę D.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zwrotu bonifikaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Na rozprawie przeprowadzonej w dniu 28 września 2016 r. ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej wystąpił o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu określa w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji opłata maksymalna w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 480 zł.
Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, stosownie do § 3 rozporządzenia, zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
W myśl natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2 - 4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2).
Stosownie ponadto do treści § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23 %).
Mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia oraz rozstrzygnięcia uznać należy, że w sprawie nie zaistniały przesłanki do ustalenia opłaty wyższej niż ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia. W rozpoznawanej sprawie, należało zatem ustalić opłatę w wysokości 240 zł (tj. ½ z kwoty 480 zł), powiększoną o stosowną stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności (tj. kwotę 55,20 zł).
W tej sytuacji na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c w związku z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, postanowiono jak w sentencji.