Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym całkowitym w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości odmówić A. B. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Skarżąca A. B. wnioskiem z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu do Sądu), złożonym na urzędowym formularzu, zwróciła się o przyznanie jej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Wniosek powyższy rozpoznany został odmownie postanowieniem referendarza sądowego z dnia 8 grudnia 2015 r.
W dniu 30 grudnia 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo stanowiące sprzeciw A. B. reprezentowanej przez ojca S. B..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej: "ppsa" - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 15 sierpnia 2015 r., mającym zastosowanie w sprawach, w których postępowanie sądowe wszczęte zostało przed ww. data (z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie) - wniesienie sprzeciwu na postanowienie referendarza sądowego skutkuje tym, iż traci ono moc, a wniosek strony podlega rozpoznaniu na nowo.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ppsa przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje zaś wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ppsa).
W myśl art. 245 § 3 ppsa prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m.in. ustanowienie adwokata lub radcy prawnego.
W tym miejscu podkreślić należy, że instytucja przyznania prawa pomocy jest rozwiązaniem szczególnym. Udzielenie prawa pomocy powinno sprowadzać się do przypadków, gdy sytuacja majątkowa strony jest rzeczywiście ciężka. Instytucja powyższa ma na celu bowiem umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem osobom najuboższym, które z przyczyn od siebie niezależnych nie są w stanie zdobyć środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym.
W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu - skarżąca nie wykazała należycie, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego oraz kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika bowiem z akt sprawy, uznając zawarte w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy informacje za niewystarczające i budzące wątpliwości, pismem z dnia 8 lipca 2015 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do złożenia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy - dodatkowych wyjaśnień i dokumentów pozwalających na pełną ocenę jej sytuacji materialnej, a tym samym ustalenie istnienia przesłanek do ewentualnego pozytywnego załatwienia złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy. W odpowiedzi na powyższe wezwanie S. B. oświadczył, że A. B. posiada dom o powierzchni [...] m2 (jak wskazała we wniosku o przyznanie prawa pomocy) oraz wyjaśnił, że na bieżące utrzymanie wydaje środki finansowe według swoich potrzeb.