Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy wniosku Powiatu [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Powiatu [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Zarząd Powiat [...] wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] umarzającą postępowanie odwoławcze od decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...], wydanej w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w gminie [...], oznaczoną jako dz. ew. nr [...] o pow. [...] m2, z obrębu [...].
W swojej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego strona skarżącą wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub zawieszenia czynności, sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Rozpatrując wniosek o wstrzymanie decyzji umarzającej postępowanie odwoławcze wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, aprobowanym również przez doktrynę, wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich z nich, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania (vide: postanowienie NSA z dnia 5 maja 2005 r., I OZ 371/2005, LexPolonica nr 402363). Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem w nim zawartym. Problem wykonania aktów administracyjnych dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot staje się do czegoś zobowiązany, a drugi uprawniony (vide T. Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 295-296).
Z powyższego wynika, iż nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania i w związku z tym nie każdy wymaga wykonania. Wstrzymanie wykonania dotyczy tylko takich sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne. Skutków takich ponad wszelką wątpliwość nie wywołuje decyzja umarzająca postępowanie odwoławcze, bowiem nie wywołuje ona żadnych skutków matarialnoprawnych, lecz jedynie procesowe. Nie może być, zatem mowy o wykonalności tego rozstrzygnięcia, a w konsekwencji o jego wstrzymaniu w trybie art. 61 § 3 ppsa.
Na marginesie zauważyć należy, że w skardze, w której zawarty został powyższy wniosek, strona skarżąca nie uzasadniła na czym polega niebezpieczeństwo wyrządzenia jej szkody, bądź powstania trudnych do odwrócenia skutków przez wykonanie zaskarżonej decyzji.
W związku z powyższym, na podstawie art. 61 § 3 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.