Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy P. z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 2015 r. postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 10 listopada 2015 r. S. K. i M. K. wnieśli skargę na czynność Burmistrza Miasta i Gminy w P., polegającą na wydaniu przez ten organ dziesięciu decyzji w przedmiocie podatku od nieruchomości. Zarządzeniem z dnia 26 stycznia 2016 r. Przewodniczący Wydziału I wydzielił skargi na poszczególne decyzje, na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.). Sprawa ze skargi na opisaną w sentencji niniejszego postanowienia decyzję Burmistrza Miasta i Gminy w P. otrzymała sygn. akt I SA/Wr 66/16, przy czym stroną skarżącą w tej sprawie jest M. K., gdyż tylko ona była adresatem zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę, Burmistrz Miasta i Gminy w P. wniósł o oddalenie skargi. W piśmie uzupełniającym odpowiedź na skargę Burmistrz Miasta i Gminy w P. wskazał, że zaskarżona decyzja została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. (decyzja z [...] lipca 2015 r., nr [...]). Na rozstrzygnięcie organu odwoławczego skarżąca złożyła skargę (data wpływu - 18 września 2015 r.), która w dniu 3 marca 2016 r. została oddalona w całości przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (I SA/Wr 1686/15).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga podlegała odrzuceniu.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt. 6 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne z innych przyczyn, niż wskazane w pkt 1-5a tej regulacji. Należy także wyjaśnić, że skargę do sądu administracyjnego, o czym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a., można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). W postępowaniu podatkowym, prowadzonym w oparciu o regulacje Działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: O.p.), od decyzji organu podatkowego wydanej w pierwszej instancji służy zaś stronie odwołanie tylko do jednej instancji (art. 220 § 1 O.p.).
Jak wynika z przywołanych na wstępie przepisów ustawy procesowej możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego uzależniona jest od uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia przysługujących w administracyjnym toku instancji. Oznacza to, że strona winna najpierw wykorzystać drogę postępowania administracyjnego, by następnie móc zainicjować postępowanie sądowoadministracyjne, którego przedmiotem będzie wówczas rozstrzygnięcie organu drugiej instancji. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się zgodnie, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlega jedynie akt administracyjny (decyzja bądź postanowienie) ostateczny czyli wydany w postępowaniu drugoinstancyjnym, choć oczywiście nie oznacza to, że w skardze nie można wnosić o uchylenie aktów go poprzedzających (por. postanowienie NSA z 18 marca 2011 r., I OSK 392/11, CBOSA).
W rozpatrywanej zaś sprawie strona skarżąca wprost zaskarżyła do sądu administracyjnego decyzję administracyjną wydaną przez organ pierwszej instancji, mimo że w sprawie wydane została także decyzja organu odwoławczego. W ocenie Sądu, niedopuszczalne jest złożenie skargi na decyzję organu pierwszej instancji z jednoczesnym pomięciem decyzji organu drugiej instancji. Treść skargi jednoznacznie wskazuje natomiast, że intencją strony skarżącej było zakwestionowanie jedynie decyzji pierwszoinstancyjnej. Potwierdza to w szczególności użyte w skardze sformułowanie: "skarga na czynność (...) Burmistrza Miasta i Gminy w P.". Należy także zauważyć, że strona została na każdym etapie postępowania prawidłowo pouczona o właściwym trybie kwestionowania kolejnych aktów administracyjnych, na co wskazuje późniejsze wniesienie przez nią skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Co istotne, w taki sposób powstała zawisłość sprawy sądowoadministracyjnej wykluczała jednak wniesienie odrębnej skargi na rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne.
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., Sąd był zobligowany orzec jak na wstępie.