Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Tkacz- Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 22 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym.
Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 sierpnia 2008r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sadowych , natomiast odmówiono przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika . Od tego postanowienia skarżący wniósł sprzeciw, w którym domagał się jego uchylenia . W uzasadnieniu wskazał, że dla niego jako osoby fizycznej nie jest istotne kto będzie reprezentował jego prawa jako podatnika, ważne jest - w ocenie skarżącego- właściwe i terminowe załatwienie sprawy. Z oświadczenia o stanie rodzinnym i dochodach wynika, iż skarżący jest inwalidą wojennym I grupy, samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, posiada stary poniemiecki dom o powierzchni 100 m-, nie dysponuje żadnymi zasobami pieniężnymi. Jego jedynym dochodem jest emerytura w wysokości 1.218,98 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej dalej p.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ), w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu zostało on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W świetle powyższego Sąd mając na uwadze zebrany materiał ponownie rozpoznał wniosek strony o przyznanie jej prawa pomocy.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ( § 3).
W przypadku osób fizycznych prawnych prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania ( art. 246 § 1 pkt 1 ) a w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ( pkt 2 powołanego wyżej przepisu ). Należy zauważyć, że zgodnie z przytoczonymi przepisami regulacja w nich zawarta stanowi odstępstwo od zasady ustanowionej w art. 199 p.p.s.a., stosownie do której strony ponoszą koszty postępowania, związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. A zatem przytoczone we wniosku okoliczności jak i przedstawione przez wnioskodawcę dokumenty powinny uzasadniać wyjątkowe traktowanie, o jakim mowa w powołanym wyżej przepisie. Oznacza to, że to na wnoszącym wniosek o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z tego prawa, przy czym do Sądu należy uznanie tych dowodów za dostateczne do zwolnienia od kosztów.
Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy kierować się rozpatrując wniosek o przyznanie prawa pomocy jak i stan faktyczny sprawy, Sąd stwierdza, że w przypadku strony skarżącej zaistniały ustawowe przesłanki do przyznania jej prawa pomocy zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, określone w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Zdaniem Sądu skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z tych względów, na podstawie 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.