Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca),, Sędziowie: sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska,, sędzia WSA Marta Semiczek,, , po rozpoznaniu w Wydziale I, w trybie uproszczonym, na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi: B. A. na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę D. postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić Stronie skarżącej uiszczony wpis od skargi w wysokości: 100,00 zł (sto złotych).
B.A. (dalej: Strona, Skarżący) - reprezentowany przez radcę prawnego M.K. wniósł 23 maja 2018 r. (data wpływu do Wojewody D.) skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D. (dalej: Organ, Wojewoda), w przedmiocie wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. W skardze zostały wyartykułowane zarzuty o naruszeniu: 1) art. 12 w zw. z art. 35 § 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.) - dalej, jako k.p.a., przez prowadzenie postępowania w sposób opieszały i nieefektywny (czynności w dużych odstępach czasu i niezmierzające do jej merytorycznego załatwienia), 2) art. 8 § 1 k.p.a. przez postępowanie prowadzone w sposób podważający zaufanie do organów administracji publicznej - odebranie Skarżącemu podstawowych uprawnień procesowych, 3) art. 9 w związku z art. 36 § 1 i 2 k.p.a. przez niedotrzymanie wyznaczonego terminu załatwienia sprawy i niepoinformowanie o przyczynach zwłoki, 4) art. 10 § 1 k.p.a. przez odebranie Stronie prawa czynnego udziału - uniemożliwienie wglądu do akt. W oparciu o zarzuty skargi zwrócono się o:
- zobowiązanie Organu do wydania decyzji w określonym terminie,
- stwierdzenie, że Organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa,
- przyznanie od Organu na rzecz Skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 7 tysięcy złotych,
- przyznania od Organu na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa,
- rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.
W odpowiedzi na skargę Organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi sąd administracyjny obowiązany jest z urzędu badać, czy wniesienie skargi jest dopuszczalne. Negatywny wynik takiej kontroli skutkuje brakiem możliwości rozstrzygnięcia sporu i wydania w sprawie wyroku. Zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, należy zaś rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 53 § 2 p.p.s.a). Skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu (art. 53 § 2b p.p.s.a.). Zdaniem Sądu przedmiot kontroli sądowoadministracyjnej skargi na bezczynność lub przewlekłość nie można również identyfikować inaczej niż przy uwzględnianiu przepisów art. 37 § 1 pkt 1 i pkt 2 k.p.a., definiujących odrębnie bezczynność i przewlekłość - odrębne stany rzeczy istniejące w niezakończonym i dotkniętym wadliwością naruszenia art. 12 i art. 35 k.p.a. postępowaniu administracyjnym.
Odnosząc się do stanu faktycznego wynikającego z akt administracyjnych niniejszej sprawy Sąd stwierdza, że w toku prowadzonego postępowania wszczętego 23 maja 2018 r. wnioskiem Strony o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę zostało złożone ponaglenie, o którym mowa w art. 37 k.p.a. Ponaglenie to Strona odniosła jednak nie do stanu przewlekłości (art. 37 § 1 pkt 2 k.p.a.) lecz bezczynności Organu (art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a.), podnosząc: