Skarga kasacyjna na decyzję SKO w K. w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych I i II raty łącznego zobowiązania pieniężnego za 2003 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w II Wydziale Izby Finansowej skargi kasacyjnej Piotra T. od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2006 r. sygn. akt II FSK 701/06 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Piotra T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 2 lipca 2004 r. (...) w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych I i II raty łącznego zobowiązania pieniężnego za 2003 r. postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2006 r., II FSK 701/06 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną Piotra T. od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2006 r. II FSK 301/06 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Piotra T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 2 lipca 2004 r., (...) w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych I i II raty łącznego zobowiązania pieniężnego za 2003 r.

W dniu 18 lipca 2006 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęło pismo skarżącego zatytułowane "Kasacja XIV" zawierające wniosek o uchylenie wskazanego wyżej orzeczenia z dnia 20 czerwca 2006 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszym rzędzie wyjaśnienia wymaga, iż pismo Piotra T. zostało potraktowane przez Sąd jako skarga kasacyjna.

Zgodnie z treścią art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ - zwanej dalej p.p.s.a. skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje wyłącznie od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. W świetle powołanej regulacji nie ulega wątpliwości, iż zaskarżanie postanowień Naczelnego Sądu Administracyjnego jest niedopuszczalne. Orzeczenia sądu administracyjnego II instancji są bowiem ostateczne i stają się prawomocne z chwilą ich wydania. Stosownie do przepisu art. 178 p.p.s.a., wniesienie skargi kasacyjnej od orzeczenia, od którego nie przysługuje żaden środek odwoławczy skutkuje jej odrzuceniem /por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., Zakamycze 2005, s. 437/.

Na marginesie należy wskazać, iż w niniejszej sprawie nie zostały spełnione również inne wymogi formalne rozpatrywanego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 174, art. 175 i art. 176 p.p.s.a. Skarga kasacyjna nie zawiera zarzutów kasacyjnych, a ponadto została sporządzona osobiście przez skarżącego Piotra T., mimo konieczności zachowania wymogu tzw. "przymusu adwokackiego".

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 w związku z art. 180 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1