Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej w sprawie z zażalenia K. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 73/13 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie z skargi K. K. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia 26 października 2012 r. o nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki opłaty postanawia : oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 73/13 ustanowił dla K. K. adwokata oraz zwolnił skarżącą od kosztów sądowych ponad kwotę 200 zł.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2013 r. Referendarz sądowy WSA w Warszawie ustanowił dla K. K. adwokata, oraz oddalił wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Skarżąca wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia. W uzasadnieniu wskazała, że nie jest w stanie pokryć kosztów sądowych. Podkreśliła, że większość pieniędzy z emerytury przeznacza na opłacenie wydatków związanymi z mediami. Odłożone środki finansowe wydaje na bieżącą konserwację domu i koszty leczenia. Skarżąca wskazała, że w przypadku odmówienia jej przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym zostanie pozbawiona możliwość skorzystania z prawa do sądu. WSA w Warszawie przywołał treść art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwana dalej "p.p.s.a.") i wyjaśnił skarżącej przesłanki, które podatnik musi spełnić aby przyznane mu zostało prawo pomocy. Sąd I instancji stwierdził, że z formularza PPF wynika, iż skarżąca prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe i utrzymuje się z emerytury w wysokości 1 307,07 zł netto miesięcznie. Ponadto jest właścicielką domu o powierzchni 85,67 m² i lasu o pow. 2,15 ha, nie posiada innych nieruchomości, zasobów pieniężnych oraz przedmiotów wartościowych. Sąd I instancji zauważył, że w uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca wskazała, że posiada orzeczoną II grupę inwalidzką i dlatego musi korzystać z ogrzewania gazowego domu, oraz kupować niezbędne leki. Jej wydatki kształtują się na następującym poziomie: zakup paliwa gazowego 613,64 zł, energia elektryczna 90 zł, woda 42 zł, telefon 100 zł, wywóz śmieci 11 zł, ubezpieczenie 30 zł, podatki 24 zł, co łącznie daje kwotę w wysokości 910,64 zł miesięcznie, ponadto zakup żywności, lekarstw, odzieży, środków chemicznych 396,43 zł. Podkreśliła również, że z powodu awarii pieca gazowego zadłużyła się u prywatnej osoby na kwotę 5.000 zł. Na lokacie terminowej posiada oszczędności w kwocie 5.120 zł. W konsekwencji Sąd I instancji stwierdził, że stan majątkowy skarżącej uzasadnia przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z wyboru, natomiast nie uzasadnia całkowitego zwolnienia z ponoszenia kosztów sądowych. W ocenie Sądu I instancji skarżąca jest w stanie pokryć częściowo koszty sądowe, ponieważ ma stałe źródło dochodu oraz posiada oszczędności w kwocie 5120 zł.
W dniu 24 lipca 2013 r. skarżąca wniosła zażalenie od powyższego postanowienia. W uzasadnieniu wskazała, że nie jest ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych, tym bardziej w sytuacji gdy rozstrzygana sprawa w zakresie metody ustalania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi dotyczy dużej grupy mieszkańców. W ocenie skarżącej niesprawiedliwy jest fakt, że w skutek decyzji władz samorządowych rodziny małodzietne zobowiązane są do dopłacania do wywozu śmieci rodzin wielodzietnych.