Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Beata Cieloch, , , po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. G.-S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2088/16 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi A. G.-S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. postanawia: oddalić zażalenie.
1. Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2088/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. G. - S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2016 r. w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2013 r.
2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że Skarżąca pismem nadanym dnia 6 czerwca 2016 r., wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (data wpływu 9 czerwca 2016 r.) skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2016 r. w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2013 r. Pismem z dnia 13 czerwca 2016 r. WSA przekazał powyższą skargę Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Warszawie, informując o tym Skarżącą pismem z tej samej daty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 kwietnia 2016 r. doręczono Skarżącej dnia 5 maja 2016 r. Decyzja ta zawierała prawidłowe pouczenie o prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia - skargi do sądu administracyjnego. Trzydziestodniowy termin do złożenia skargi upływał dnia 6 czerwca 2016 r. Jednakże skoro skarga wniesiona bezpośrednio do WSA dnia 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.), została przekazana dnia 13 czerwca 2016 r. do właściwego organu, to za datę wniesienia skargi należy uznać dzień 13 czerwca 2016 r. Oznacza to, że Skarżąca złożyła skargę z uchybieniem 30 - dniowego terminu.
3. Na powyższe postanowienie Skarżąca wniosła zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
4. Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) skargę składa się w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Przepis art. 54 § 1 p.p.s.a. wskazuje, że skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Skargę wniesioną po upływie terminu sąd odrzuca (art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz piśmiennictwie ukształtowany został pogląd, że w sytuacji wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego, o zachowaniu terminu do wniesienia skargi decyduje data nadania tej skargi przez sąd na adres właściwego organu administracji publicznej. Dopiero w momencie złożenia skargi do organu następuje wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego. Żaden z przepisów p.p.s.a. wprost nie przewiduje obowiązku sądu przekazania do organu skargi błędnie skierowanej, jednak takie działanie jest podejmowane celem nadania jej właściwego biegu. Nie oznacza to, że strona nie ponosi konsekwencji prawnych wynikających z tego, że skarga nie została złożona zgodnie z wymogami ustawy.
W rozpoznawanej sprawie Skarżąca, wbrew dyspozycji powołanego art. 54 § 1 p.p.s.a., wniosła skargę bezpośrednio do WSA, a nie za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżoną decyzję. WSA po otrzymaniu skargi, dnia 13 czerwca 2016 r. przesłał ją do organu - celem nadania właściwego biegu. Datę 13 czerwca 2016 r. WSA prawidłowo przyjął jako miarodajną do stwierdzenia, czy Skarżąca dochowała ustawowego terminu trzydziestu dni na złożenie skargi. W związku z tym, że postanowienie organu doręczono Skarżącej dnia 5 maja 2016 r., to termin określony w art. 53 § 1 p.p.s.a. upłynął dnia 6 czerwca 2016 r.
Zaznaczyć należy, że termin 30-dniowy przewidziany na wniesienie skargi jest terminem ustawowym i sąd nie jest uprawniony do jego przedłużenia. W zaistniałej sytuacji, skoro przekroczenie terminu nastąpiło wskutek nieprawidłowo dokonanej czynności związanej z wysłaniem skargi do sądu zamiast do organu, WSA miał obowiązek uwzględnić z urzędu jego upływ i z tej przyczyny odrzucić skargę.
5. Nie znajdując podstaw do uwzględnienia zażalenia, Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.