Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "C." - spółki z o.o. w D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 7 lutego 2007 r.; sygn. akt V SA/Wa 431/07 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi "C." - spółki z o.o. w D. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] września 2006 r.; nr [...] w przedmiocie wezwania do zapłaty zaległych odsetek od kwoty udzielonego wsparcia finansowego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z 7 lutego 2007 r. sygn. akt V SA/Wa 431/07 odrzucił skargę C. - spółki z o.o. w D. na decyzję Ministra Gospodarki z [...] września 2006 r. nr [...] odmawiającą umorzenia odsetek od kwoty udzielonego wsparcia finansowego.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniósł, że skarga została wniesiona po upływie trzydziestodniowego terminu liczonego od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Decyzja została mianowicie doręczona osobie upoważnionej do odbioru przesyłek w Spółce 26 września 2006 r., a skargę wniesiono dopiero 30 października 2006 r., co potwierdza pieczęć Urzędu Pocztowego.
W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia Spółka, reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Spółka zarzuciła, że wydając postanowienie Sąd dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego, które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy - art. 58 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz art. 45 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez przyjęcie, że decyzja została doręczona osobie upoważnionej do odbioru przesyłek, a skarga - wniesiona po terminie.
Podniosła, że osoba, która 26 września 2006 r. pokwitowała na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przyjęcie pisma, nie była ani formalnie, ani faktycznie upoważniona do odbioru korespondencji kierowanej do Spółki. Pracownikiem, do którego rąk następuje skuteczne doręczenie pisma, może być wyłącznie pracownik do tego legitymowany. Wspomniana osoba była tymczasem zatrudniona jako tłumacz języka włoskiego i wyłącznie w takim zakresie posiadała legitymację do działania za Spółkę. Właściwą datą, od której należy liczyć termin do złożenia skargi, jest zatem data przekazania decyzji Prezesowi Zarządu Spółki, tj. 29 września 2006 r.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Gospodarki wniósł o odrzucenie skargi oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest zasadna.
W myśl regulacji art. 12 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podmiotem posiadającym osobowość prawną, którą nabywa z chwilą wpisu do właściwego rejestru.
Zgodnie natomiast z art. 45 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 ze zm.) jednostkom organizacyjnym i organizacjom społecznym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. Przepis ten kładzie nacisk na miejsce doręczenia korespondencji oraz podmiot uprawniony do jej odbioru z racji pełnionej funkcji. Przyjmuje się jednak, że upoważnienie osoby fizycznej do odbioru pism adresowanych do osoby prawnej może być dorozumiane (v. postanowienie NSA z 20 września 2006 r. sygn. akt II GZ 113/06 i powołane tam orzecznictwo Sądu Najwyższego). Dokonujący doręczenia nie jest zobligowany do badania, czy do obowiązków osoby znajdującej się w siedzibie danego podmiotu i przyjmującej pismo należy odbiór korespondencji, jeśli z okoliczności - w tym z faktu, że doręczenie następuje w lokalu spółki oraz zachowania danej osoby - wynika, że jest ona pracownikiem spółki. W szczególności, że uprawnienie pracownika może wynikać zarówno ze specjalnie udzielonego upoważnienia, jak też z ustalonego na podstawie regulaminu wewnętrznego podziału czynności.
Nakładanie na doręczającego obowiązku każdorazowego badania zasad wewnętrznej organizacji podmiotu będącego adresatem pisma byłoby zbyt daleko idącym formalizmem. Z tego względu zasadne jest przyjęcie domniemania skutecznego doręczenia korespondencji do rąk osoby zatrudnionej przez adresata, przebywającej w jego siedzibie. Sposób obiegu korespondencji wewnątrz struktur organizacyjnych osoby prawnej pozostaje bez wpływu na powyższą ocenę. Bezskuteczne jest zatem powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że zakres obowiązków pracownika, który pokwitował odbiór pisma, de facto nie obejmował przyjmowania korespondencji kierowanej do Spółki.
Ze względu na dotychczasowe rozważania należało stwierdzić, że Sąd I instancji prawidłowo określił moment doręczenia Spółce decyzji organu II instancji i uznał skargę za wniesioną po terminie, skoro skuteczne doręczenie nastąpiło już 26 września 2006 r., a stempel pocztowy na kopercie zawierającej skargę na decyzję wskazuje datę 30 października 2006 r.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), oddalił skargę kasacyjną.