Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. Sz. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 4365/14 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi S. Sz. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości w celu rozpatrzenia odwołań od wyników egzaminu adwokackiego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 czerwca 2016 r. o sygn. akt VI SA/Wa 4365/14, orzekając na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) odrzucił skargę kasacyjną S. Sz. od postanowienia Sądu z dnia 5 kwietnia 2016 r., odrzucającego skargę kasacyjną skarżącego od wyroku z dnia 18 maja 2015 r., oddalającego jego skargę na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości w celu rozpatrzenia odwołań od wyników egzaminu adwokackiego z dnia [...] października 2014 r. w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego.
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że S. Sz., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w dniu 17 maja 2016 r. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia Sądu z dnia 5 kwietnia 2016 r. (doręczonego pełnomocnikowi dnia 18 kwietnia 2016 r.) o odrzuceniu skargi kasacyjnej od powyższego wyroku. Sąd stwierdził, że skarżący powinien zastosować się do art. 194 § 1 pkt 7 p.p.s.a. i zgodnie z treścią tego przepisu, postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zaskarżyć zażaleniem. Skoro skarżący wniósł skargę kasacyjną, to podlegała ona odrzuceniu na podstawie art. 178 p.p.s.a. jako niewłaściwie sporządzony środek odwoławczy.
W zażaleniu wniesionym do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) S. Sz., w dalszym ciągu reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, domagał się uchylenia postanowienia Sądu z dnia 27 czerwca 2016 r., zarzucając naruszenie art. 173 § 1 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 9 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 658), podczas gdy WSA zastosował przepis art. 194 § 1 pkt 7 p.p.s.a., pomimo że postępowanie sądowe zostało wszczęte przed nowelizacją p.p.s.a., która obowiązuje od dnia 15 sierpnia 2015 r., co w konsekwencji doprowadziło do odrzucenia skargi kasacyjnej. Skarżący argumentował, że środek odwoławczy w tej sprawie został zredagowany i wniesiony prawidłowo, więc Sąd nie miał podstaw aby go odrzucić. Jego zdaniem również od obecnie zaskarżonego postanowienia przysługuje skarga kasacyjna, jednak z ostrożności procesowej została ona nazwana zażaleniem i wniesiona w terminie właściwym dla zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Stosownie do treści art. 194 § 1 pkt 7 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej. We wskazanym brzmieniu przepis ten obowiązuje od daty wejścia w życie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, czyli od dnia 1 stycznia 2004 r. (patrz: art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) i nie uległ zmianie na mocy nowelizacji p.p.s.a. dokonanej ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658). Zgodnie z ustawą nowelizującą zmianie uległ natomiast art. 173 § 1 p.p.s.a. (dotyczący wnoszenia skargi kasacyjnej), co trafnie podano w zażaleniu, niemniej jednak nie ma to żadnego znaczenia w tej sprawie, ponieważ - niezależnie od nowelizacji - właściwym środkiem zaskarżenia od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej, było i jest zażalenie, wnoszone w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 194 § 2 p.p.s.a.), a nie skarga kasacyjna, wnoszona na podstawie art. 173 § 1 p.p.s.a. i co do zasady w terminie 30 dni (art. 177 § 1 p.p.s.a.).
NSA podkreśla, że do profesjonalnego pełnomocnika należy zastosowanie właściwego środka odwoławczego przysługującego od postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej, przy czym odróżnienia wymaga odrzucenie skargi kasacyjnej i odrzucenie skargi. Rację ma zatem Sąd I instancji, że skoro postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zakwestionowane zostało skargą kasacyjną, nie zaś zażaleniem, jak tego wymaga art. 194 § 1 pkt 7 p.p.s.a., to tak sporządzona skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu przez Sąd na podstawie art. 178 p.p.s.a. jako z innych przyczyn niedopuszczalna. Przez "inną przyczynę" niedopuszczalności skargi kasacyjnej, o której mowa w tym przepisie należy, w okolicznościach niniejszej sprawy, rozumieć zastosowanie niewłaściwego środka odwoławczego i trybu dla niego przewidzianego. Prowadzi to do konkluzji, że wniesienie skargi kasacyjnej w terminie 30 dni właściwym dla skargi kasacyjnej w sytuacji, gdy właściwym środkiem jest zażalenie wnoszone w terminie 7 dni jest oczywiście błędne, a konsekwencje tego błędu obciążają stronę postępowania.
Mając powyższe na uwadze NSA na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.