Zażalenie na postanowienie WSA w W. w sprawie ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności informacji w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania protestu dotyczącego wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "C." Spółki z o.o. we W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 listopada 2014 r. sygn. akt V SAB/Wa 23/14 w zakresie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi "C." Spółki z o.o. we W. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności informacji w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania protestu dotyczącego wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6559
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 24 listopada 2014 r., sygn. akt V SAB/Wa 23/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił "C." Spółce z o.o. we W. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze tej spółki na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności informacji w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania protestu dotyczącego wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej.

W uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca oświadczyła, iż jej kapitał zakładowy wynosi 50.000 zł w tym 46.000 zł zostało wniesionych aportem w postaci mebli biurowych. Suma bilansowa na dzień 31 grudnia 2013 r. wynosi 35.721,99 zł, ale nie są to aktywa płynne (gotówka). Skarżąca nie ma zaległości wobec urzędu skarbowego oraz zakładu ubezpieczeń społecznych, a wykazana strata wynika z amortyzacji środków trwałych. Na fundusz specjalny w kwocie 20.000 zł, który powstał w roku 2007 w związku z koniecznością zachowania wymaganych przez kodeks spółek handlowych proporcji pomiędzy wynikiem Spółki a jej kapitałami, składają się tylko i wyłącznie elementy wyposażenia wniesione w aport. Spółka nie dysponuje aktywami pozwalającymi na poniesienie opłaty. Wskazano również, iż Spółka nie zatrudnia pracowników, nie zaciągnęła i nie poręczyła kredytów. Aktualnie Spółka nie posiada rachunku bankowego, a stan kasy wynosi 0 zł. Spółka ponosi tylko koszty opłat za usługi telekomunikacyjne - 35 zł miesięcznie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uzasadniając swoje rozstrzygnięcie w sprawie wskazał, że dysponuje jedynie szczątkowymi informacjami na temat sytuacji finansowej skarżącej. Poza oświadczeniami nie dysponuje w zasadzie żadnymi danymi źródłowymi obrazującymi jej przychody i ciążące na niej zobowiązania (deklaracjami ZUS i rachunkami wystawianymi usługobiorcom, itp.). Skarżąca nie przedstawiła również dowodów świadczących o niemożliwości uzyskania kredytu lub pożyczki (np. odmowna decyzja kredytowa banku).

Z powyższego powodu nie sposób ustalić, skąd przy pustej kasie spółka opłaca należności wobec ZUS i Urzędu Skarbowego i rachunki za usługi telekomunikacyjne.

Sąd doszedł do przekonania, że strona nie wykonała w pełni obowiązku nałożonego zarządzeniem z dnia 17 września 2014 r., gdyż nie przedstawiła zeznania podatkowego CIT-8 za 2012 r., nie przedłożyła również deklaracji VAT-7 za 2014 r. oraz wykazu środków trwałych posiadanych w okresie dwóch ostatnich lat, wyciągów z kont bankowych.

WSA nie dał wiary również twierdzeniu skarżącej, że obecnie nie ma konta bankowego.

Sąd I instancji uznał, że brak bieżących dochodów nie może być dostatecznym uzasadnieniem dla skutecznego żądania przez stronę przyznania prawa pomocy w sytuacji, gdy nie zgromadziła ona w okresie prowadzenia działalności gospodarczej dostatecznych środków na ten cel, ani też w sposób formalny nie dowiodła swojej niewypłacalności np. poprzez wystąpienie w odpowiednim czasie o ogłoszenie upadłości. W ocenie Sądu należy założyć, celem działalności gospodarczej jest osiągnięcie zysku. Jeżeli więc przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą, to mu się ona opłaca, nawet jeśli przejściowo ma pewne kłopoty finansowe. W przeciwnym wypadku racjonalnym działaniem byłaby likwidacja działalności. Jeżeli natomiast przedsiębiorca faktycznie działalności nie prowadzi, lecz jej nie likwiduje i nie wniósł o ogłoszenie upadłości, to nie ma podstaw do finansowania takiego przedsiębiorcy przez zwolnienie od kosztów sądowych.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6559
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury