Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Kr 854/07 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. B. na postanowienie Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Kr 854/07 w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie przyznania płatności bezpośrednich, odmówił Z.B. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W uzasadnieniu WSA podniósł, że podane przez skarżącego we wniosku informacje dotyczące jego sytuacji majątkowej, wskazują na to, iż ma zapewnione warunki mieszkaniowe i dochody z użytkowanej nieruchomości. Zdaniem Sądu I instancji, nie można uznać za wiarygodne oświadczenia skarżącego, że nie osiągnął żadnych dochodów. Skarżący podając, że ponosi opłaty nie wskazał skąd czerpie dochody na ich pokrycie. W tej sytuacji WSA uznał, że mimo obowiązku ujawnienia sytuacji rodzinnej i dochodów, nie wyjaśnił swojej sytuacji materialnej. Należało stwierdzić, że skarżący nie wykazał przesłanek do przyznania prawa pomocy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Z.B. podnosząc, że zostało ono wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Podkreślenia wymaga, że udzielenie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą pomocy państwa dla osób, które ze względu na trudną sytuację materialną nie mogą uiścić jakichkolwiek kosztów postępowania. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "następuje" oznacza, że udzielenie przez sąd prawa pomocy w sytuacji, w której skarżący wykaże, że nie ma środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania - jest obligatoryjne. Z przytoczonych sformułowań ustawowych wynika także, z zastrzeżeniem art. 247 p.p.s.a., że sytuacja materialna wnioskodawcy stanowi jedyną podstawę faktyczną udzielenia prawa pomocy. Ze wspomnianego przepisu art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. wynika, że ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie ubiegającej się o przyznanie prawa pomocy. Dlatego też, zgodnie z art. 252 § 1 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji trafnie wskazał, iż ze złożonego przez skarżącego oświadczenia, nie wynika, że nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Skarżący podał, że ponosi wydatki w kwocie 15 zł za energię elektryczną, utrzymuje się z będącego jego własnością gruntu o pow. 0,58 ha, nie korzysta z pomocy rodziny i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. W związku z tym Sąd I instancji prawidłowo uznał, że przedstawione przez skarżącego okoliczności były niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego. Oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, mimo wezwania Sądu, nie zostało przez Z.B. uzupełnione. Skarżący nie wskazał żadnej kwoty pieniężnej jaką uzyskuje z posiadanego gruntu, nie wyjaśnił skąd posiada środki finansowe na opłacenie rachunków za energię elektryczną.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, podzielił stanowisko Sądu I instancji, że strona nie wykazała zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy i oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.
Z tych względów, na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.