Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Przegalińska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 1321/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwiania startu młodym rolnikom postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 27 października 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 1321/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) odmówił M. L. wstrzymania wykonania decyzji w sprawie na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] marca 2016 r. w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwianie startu młodym rolnikom.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd I instancji wskazał, że podane przez skarżącego twierdzenia odnośnie do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powinny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących sytuację materialną strony, bowiem każda decyzja zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W ocenie Sądu skarżący nie wykazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby wyrządzić mu znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki, ponieważ wniosek nie został dostatecznie uzasadniony. Skarżący jedynie ogólnikowo wskazał, że wykonanie decyzji stanowiłoby zagrożenie dla prowadzenia działalności rolniczej i mogłoby doprowadzić do zaniechania jej kontynuacji, w szczególności zakupu nasion, nawozów. Nie udokumentował jednak ani swej aktualnej kondycji finansowej ani nie wskazał konkretnych skutków finansowych jakie miałoby dla jego sytuacji wykonanie decyzji.
Zażalenie na to postanowienie wniósł skarżący, zaskarżając to orzeczenie w całości, wnosząc o jego zmianę poprzez wstrzymanie wykonania decyzji, a także o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu zażalenia oświadczył, że nie posiada żadnego majątku, ruchomości, nieruchomości, oszczędności, lokat czy wartościowych przedmiotów. W jego ocenie udowodnił trudną sytuację materialną przy okazji składania wniosku i zwolnienie od kosztów sądowych. Fakt prowadzenia gospodarstwa rolnego świadczy o wielkości nakładów finansowych jakie należy na nie ponieść.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Odnosząc się do prawidłowości zaskarżonego postanowienia o odmowie wstrzymania wykonania decyzji trzeba przede wszystkim wskazać, że z treści art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że sąd może wstrzymać wykonanie aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z ugruntowanej już w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładni art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że samo przedstawienie żądania o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności, uniemożliwia zweryfikowanie sytuacji strony w kontekście przesłanek określonych tym przepisem. Tymczasem właśnie taka sytuacja miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowe było przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji, że wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania decyzji Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nie został uzasadniony ani też poparty dokumentami źródłowymi, a w konsekwencji - wobec wcześniejszych rozważań - nie mógł zostać uwzględniony.
Wstrzymanie wykonania decyzji uzasadniać mogą konkretne okoliczności będące wynikiem wpływu wykonania zaskarżonej decyzji na aktualną sytuację majątkową strony, powodujące znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Innymi słowy strona musi wykazać, a nie jedynie oświadczyć, że w powiązaniu z jej sytuacją majątkową, wykonanie decyzji spowoduje znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki.
Na marginesie NSA stwierdza, że postanowienia w sprawie wstrzymania aktu lub czynności sąd może zmienić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności (art. 61 § 4 p.p.s.a.). W interesie strony leży takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście przesłanek z art. 61 § 3 i § 4 p.p.s.a. oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.