Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia U. A. B. "M." w J., L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 10 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Go 596/19 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi U. A. B. "M." w J., L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za niewykonanie obowiązków określonych w przepisach ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, postanowieniem z dnia 10 lutego 2020 r., odrzucił skargę kasacyjną U. A. B. "M." na L. od wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 listopada 2019 r., oddalającego skargę wymienionego podmiotu na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...] czerwca 2019 r., w przedmiocie kary pieniężnej za niewykonanie obowiązków określonych w przepisach ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów.
Sąd I instancji, w motywach przedmiotowego postanowienia wskazał, że powołany wyrok wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 16 grudnia 2019 r.
Strona, w dniu 15 stycznia 2020 r., nadała skargę kasacyjną kierując ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.
Przedmiotowa skarga kasacyjna została przekazana do WSA w Gorzowie Wlkp. przy piśmie Wydziału Informacji Sądowej WSA w Białymstoku w dniu 22 stycznia 2020 r.
Sąd I instancji wskazując na regulację zawartą w art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.), stwierdził, że datą wniesienia skargi kasacyjnej był dzień 22 stycznia 2020 r., wynikający z przekazania tejże skargi kasacyjnej przez WSA w Białymstoku do WSA w Gorzowie Wielkopolskim, jako Sądu właściwego zgodnie z powołanym przepisem.
Wobec tego, że skuteczny termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał z dniem 15 stycznia 2020 r., stan faktyczny sprawy powodował w ocenie Sądu I instancji, iż strona uchybiła terminowi określonemu w art. 177 § 1 p.p.s.a., wobec czego skarga kasacyjna podlegała odrzucenia na podstawie art. 178 p.p.s.a.
U. A. B. "M." na L., zażaleniem zaskarżyła postanowienie Sądu I instancji zarzucając mu naruszenie przepisów prawa procesowego, co miało istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia, tj.:
a) art. 2 w zw. z art. 177 § 1 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że wniesienie skargi kasacyjnej do sądu administracyjnego innego niż sąd uprzednio rozpoznający sprawę i przekazanie tej skargi do sądu rozpoznającego sprawę po upływie 30-dniowego terminu na wniesienie skargi kasacyjnej stanowi o wniesieniu skargi po terminie, a tym samym o jej odrzuceniu, podczas gdy do rozpoznawania spraw sądowoadministracyjnych powołane są sądy administracyjne i to właśnie do sądu administracyjnego a nie do sądu powszechnego wpłynęła skarga kasacyjna, co powinno skutkować zachowaniem terminu przewidzianego na jej wniesienie;
b) art. 45 konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności poprzez pozbawienie Skarżącego U. M. możliwości skorzystania z drogi sądowej w dochodzeniu swoich praw, gdyż ograniczenie zawarte w art. 177 § 1 p.p.s.a. narusza podstawowe prawa i zamyka drogę do skorzystania z zapewnionej konstytucyjnie dwuinstancyjności postępowania.
Podnosząc te zarzuty strona wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Strona wniosła również o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego pytania prawnego, czy art. 177 § 1 p.p.s.a. i art. 178 p.p.s.a. w zakresie, w jakim nakazuje odrzucenie skargi kasacyjnej jeśli nie została wniesiona do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, a do innego sądu administracyjnego tego samego szczebla, są zgodne z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej gwarantującej prawo do sądu, w tym prawo do dwuinstancyjnego postępowania.