Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Kazimierz Brzeziński po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia C. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 3 września 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 480/07 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi C. S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2006 r., Nr [...] w przedmiocie sprzeciwu od wpisu na listę radców prawnych postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 24 maja 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 480/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę C. S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2006 r., Nr [...] w przedmiocie sprzeciwu od wpisu na listę radców prawnych z uwagi na uiszczenie wpisu po upływie wyznaczonego terminu.
W dniu 15 czerwca 2007 r. C. S. złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi argumentując, że w terminie do uiszczenia wpisu przekazał swojemu pełnomocnikowi procesowemu materiały przedmiotowej sprawy wraz z drukiem wpłaty i odpowiednią kwotą. Pełnomocnik miał wykonać analizę prawną sprawy i dokonać wpłaty, a następnie reprezentować skarżącego w niniejszej sprawie. Skarżący stwierdził, że liczył na to, że brak skargi zostanie usunięty w ustawowym terminie.
Postanowieniem z dnia 3 września 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 480/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił C. S. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi uznając, że sam fakt ustanowienia pełnomocnika, czy zamiar jego ustanowienia nie jest okolicznością świadczącą o dołożeniu szczególnej staranności w prowadzeniu swojej sprawy i o braku winy w uchybieniu terminu.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący stwierdził, że okoliczności podniesione przez niego we wniosku o przywrócenie terminu uprawdopodobniają, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Natomiast zgodnie z art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a. w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, wniosek o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie ze złożeniem wniosku należy dopełnić czynności, dla której określony był termin.
Przywrócenie terminu może więc nastąpić, gdy spełnione zostały łącznie 3 przesłanki:
1) wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu,
2) zainteresowany uprawdopodobnił, że uchybił terminowi bez swojej winy,
3) dopełniona została czynność, dla której określony był termin.
Brak jednej z tych przesłanek uniemożliwia przywrócenie terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela stanowisko Sądu I instancji zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia odnoszące się do przesłanek przywrócenia terminu określonych w art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. Sąd prawidłowo wskazał, że brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wymaga wykazania przez stronę obowiązku dołożenia należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Dochowania należytej staranności nie potwierdza powołany przez skarżącego argument, iż ustanowił, jak twierdzi, pełnomocnika i przekazał mu materiały dotyczące sprawy wraz z drukiem wpłaty i odpowiednią kwotę pieniędzy na uiszczenie wpisu sądowego. W aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego, że pełnomocnik został faktycznie ustanowiony przez skarżącego.
Niezależnie od powyższego należy podkreślić, że skarżący nieskutecznie powołuje się na argument uchybienia terminu do uiszczenia wpisu od skargi przez pełnomocnika, ponieważ zarówno wszelkie czynności procesowe pełnomocnika, jak i wszelkie jego zaniechania, mające miejsce w zakresie udzielonego mu pełnomocnictwa, pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla mocodawcy.
Należy także zwrócić uwagę na to, iż w orzecznictwie sądowym utrwalony został pogląd, że ryzyko ujemnych skutków niestarannego zachowania się profesjonalnego pełnomocnika procesowego ponosi mocodawca (strona) (patrz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 1999 r. III CKN 76/99, Biuletyn SN 1999/6/11 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 1999 r. II UKN 678/99, OSNP 2001/11/402).
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.