Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Przegalińska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 151/12 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi S. O. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] listopada 2011 r., Nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na umorzenie wierzytelności pieniężnej z tytułu mandatu karnego kredytowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 2 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 151/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił zażalenie S. O. na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi skarżącego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] listopada 2011 r. Nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na umorzenie wierzytelności pieniężnej z tytułu mandatu karnego kredytowego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że na mocy zarządzenia z dnia 18 stycznia 2012 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł. Na powyższe zarządzenie skarżący, z zachowaniem ustawowego terminu, wniósł zażalenie wraz z wnioskiem o zwolnienie go od kosztów sądowych. Zgodnie z wytycznymi Naczelnego Sądu Administracyjnego w pierwszej kolejności rozpatrzony został wniosek o przyznanie prawa pomocy i postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2012 r. referendarz sądowy zwolnił skarżącego od kosztów sądowych. Następnie, wobec uprawomocnienia się postanowienia referendarza sądowego, zarządzeniem z dnia 17 maja 2012 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego zażalenia na zarządzenie z dnia 18 stycznia 2012 r. poprzez złożenie jego odpisu w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia zażalenia. Skarżący w przewidzianym siedmiodniowym terminie nie uzupełnił braku zażalenia, nadesłał pismo, w treści którego wskazał, że "nie rozumie o jakie braki formalne zażalenia chodzi".
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił zażalenie wskazując między innymi, że w myśl art. 47 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.), do pisma strony (w tym zażalenia) należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Brak wskazanych odpisów stanowi niedochowanie wymogów formalnych pisma procesowego w rozumieniu art. 49 § 1 p.p.s.a. Taki brak formalny zażalenia podlega usunięciu, a jego nieusunięcie w terminie 7 dni prowadzi do odrzucenia zażalenia zgodnie z art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie skarżący został pouczony o konsekwencjach niezastosowania się do wezwania i pomimo tego nie uzupełnił braku formalnego zażalenia.
S. O. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie wyjaśniając, że nie jest w stanie składać odpisów na zażalenie, ponieważ są to dodatkowe koszta, których nie może ponieść, ponieważ jest osobą niepracującą, przebywającą w zakładzie karnym. W związku z tym wniósł o rozpatrzenie zażalenia lub pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie, jak zauważył Sąd I instancji, zastosowanie mają przepisy art. 47, art. 49 i art. 178 w związku z art. 197 p.p.s.a. Oznacza to, że w sytuacji wniesienia zażalenia (w tym przypadku na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu) konieczne jest również złożenie jego odpisu celem doręczenia go stronie przeciwnej, w tym przepadku organowi. Odpisem pisma procesowego jest każdy jego dalszy egzemplarz zgodny z oryginałem. Może to być kopia pisma, wykonana dowolną techniką, osobno wykonany jego duplikat, bądź fotokopia lub wydruk poczty elektronicznej (tak: H. Knysiak-Molczyk w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod redakcją T. Wosia, wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009, s. 266).