Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 września 2021 r., sygn. akt II SA/Ol 907/20 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 maja 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 907/20 w sprawie ze skargi A.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier hazardowych postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zaskarżonym postanowieniem z 7 września 2021 r., na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej zwanej: p.p.s.a.), odrzucił skargę kasacyjną A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 11 maja 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 907/20 ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z 29 października 2020 r., w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier hazardowych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem nadanym 7 lipca 2021 r. (data nadania przesyłki pocztowej) pełnomocnik Skarżącego, wniósł do WSA w Olsztynie skargę kasacyjną od wyroku tego sądu z 11 maja 2021 r. (sygn. akt II SA/Ol 907/20).
Ponieważ skarga kasacyjna obarczona była brakami formalnymi, zarządzeniem Z-cy Przewodniczącej Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 12 lipca 2021 r. pełnomocnik Skarżącego został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi kasacyjnej, oraz kolejnym zarządzeniem, z tej samej daty, wezwany do zgłoszenia wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie albo złożenie oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy - zgodnie z art. 176 § 2 p.p.s.a., w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu obydwu zarządzeń, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej.
Zarządzenia zostały wysłane jedną przesyłką adresowaną do pełnomocnika Skarżącego, którą ten odebrał osobiście 30 lipca 2021 r. (karta 84 akt sądowych). Zatem termin do uiszczenia wpisu sądowego oraz do uzupełnienia braku formalnego skargi kasacyjnej upłynął z dniem 6 sierpnia 2021 r.
W wyznaczonym terminie został uzupełniony jedynie wpis sądowy, natomiast pełnomocnik nie zgłosił wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie ani oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy.
Z powyższych względów, powołując się na treść przepisów art. 176 § 1 i 2, art. 177a, art. 178 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, odrzucił skargę kasacyjną. Sąd ten wskazał na szczególna moc dowodową zwrotnego potwierdzenia odbioru w którym, szczegółowo została opisana zawartość przesyłki sądowej tj. wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi + doręczenie odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej. Pełnomocnik skarżącego złożył na nim własnoręczny podpis, co jest, zdaniem tego Sądu, potwierdzeniem okoliczności faktycznego otrzymania przesyłki i prowadzi do domniemania prawidłowego doręczenia zawartych w niej dokumentów opisanych na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, czyli także wezwania do zgłoszenia wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie albo złożenie oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy.
W zażaleniu pełnomocnik Skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu skarżący na podstawie Art. 194 § 3 p.p.s.a. zarzucił:
1. naruszenie art. 178 w zw. z art. 176 § 2 p.p.s.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowania będące konsekwencją błędnego przyjęcia, że pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braku formalnego skargi kasacyjnej, poprzez zawarcie wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie albo złożenie oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy, co stanowi brak istotny skutkujący odrzuceniem skargi kasacyjnej, w sytuacji gdy wyrokiem z dnia 29 lipca 2014 r. w sprawie SK 22/11 Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że niezgodne z Konstytucją są przepisy ustawy przewidujące odrzucenie, bez wezwania do usunięcia braków, skargi kasacyjnej niespełniającej wymogu zamieszczenia w niej wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia wraz z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany, a pełnomocnik nie został uprzednio wezwany do usunięcia ww. braku formalnego, którego nieuzupełnienie przyjęto za podstawę odrzucenia skargi kasacyjnej;