Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Borowicz po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. Sp. z o.o. w B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 1071/16 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 17 lipca 2017 r. sygn. akt II SA/Bd 1071/16 odrzucił zażalenie A. Sp. z o.o. w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 lutego 2017 r. (sygn. akt II SA/Bd 1071/16).
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż postanowieniem z dnia 28 października 2016 r. została odrzucona skarga A. sp. z o.o. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbierania odpadów.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik strony skarżącej wniósł zażalenie.
Postanowieniem z dnia 14 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił zażalenie strony skarżącej wniesione od postanowienia z dnia 28 października 2016 r. z uwagi na uchybienie siedmiodniowego terminu do jego wniesienia.
Pismem z 15 marca 2017 r. strona skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie. Po przedłożeniu tego zażalenia wraz z aktami sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, Sąd drugiej instancji zwrócił zażalenie WSA w celu usunięcia dostrzeżonych braków formalnych tego środka zaskarżenia.
W związku z powyższym, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego II Wydziału WSA w Bydgoszczy wezwano pełnomocnika strony skarżącej do uzupełnienia braków formalnych zażalenia z dnia 15 marca 2017 r., poprzez nadesłanie oryginału lub kopii (poświadczonej za zgodność z oryginałem w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami) odpisu z KRS skarżącej spółki, wykazującego, że osoba udzielająca pełnomocnictwa była do tego uprawniona w chwili dokonywania tej czynności.
Jak wskazał Sąd I instancji, w odpowiedzi na powyższe wezwanie pełnomocnik skarżącej nadesłał odpis informacji z Krajowego Rejestru Sądowego na dzień 2 czerwca 2017 r., stanowiącej informację odpowiadającą odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców.
W ocenie Sądu I instancji wobec nieuzupełnienia braku formalnego zażalenia poprzez nadesłanie odpisu KRS aktualnego na dzień podpisania pełnomocnictwa, zażalenie podlegało odrzuceniu na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Sąd przywołując treść art. 194 § 3 in principio p.p.s.a. oraz art. 37 § 1 i art. 46 § 3 p.p.s.a. wywiódł, iż pełnomocnik powinien złożyć dokument stwierdzający udzielenie mu umocowania lub jego uwierzytelniony odpis przy pierwszej czynnosći jakiej dokonuje za stronę. Pełnomocnik skarżącej legitymując się pełnomocnictwem datowanym na dzień 14 kwietnia 2014 r., winien był przedłożyć odpis KRS z daty obejmującej dzień, na który datowane jest znajdujące się w aktach sprawy pełnomocnictwo, zatem odpis aktualny na dzień 14 kwietnia 2014 r. W aktach sprawy znajduje się odpis KRS na dzień 21 września 2016 r. oraz przesłany na wezwanie Sądu odpis KRS na dzień 2 czerwca 2017 r. Zdaniem WSA, żaden z tych odpisów nie obrazuje stanu na dzień udzielenia pełnomocnictwa, zatem nie sposób wywieść, czy pełnomocnictwo udzielone zostało przez osobę wówczas do tego umocowaną.