Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia L.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 1883/07 w zakresie uzupełnienia wyroku w sprawie ze skargi L. R. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2007 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy postanawia: oddalić zażalenie
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. akt V SA/Wa 1883/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu skargi L. R. uchylił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2007 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy.
Wnioskiem z dnia 1 lutego 2008 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o uzupełnienie wyroku poprzez orzeczenie o kosztach sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 20 lutego 2008 r. uzupełnił wymieniony wyrok z 15 listopada 2007 r. w zakresie zwrotu kosztów poprzez dodanie słów "oraz zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego."
Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie Sąd wyjaśnił, że koszty postępowania, jakie strona poniosła w sprawie, to 240 zł. Stanowią one opłatę za czynności profesjonalnego pełnomocnika i zostały ustalone stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), dalej: rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r.
Pełnomocnik skarżącego wniósł zażalenie na powyższe postanowienie wskazując, że przyjęte przez Sąd wyliczenie zwrotu kosztów jest błędne. Sąd przy obliczeniu należnej kwoty prawidłowo przywołał podstawę prawną rozstrzygnięcia dotyczącego kosztów, jednakże ze względu na pieniężny charakter należności będących przedmiotem postępowania, koszty zastępstwa procesowego powinien w rozpoznanej sprawie ustalić na kwotę 2400 zł, a nie 240 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Skarżący kwestionuje wysokość kosztów zastępstwa procesowego błędnie przyjmując, że winny być one obliczone z zastosowaniem § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r., a więc przy założeniu, że przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna.
Takie stanowisko jest błędne, albowiem w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przesądzono, że podstawą ustalenia wysokości stawki za czynności radcy prawnego, podjęte przed sądem administracyjnym pierwszej instancji w sprawie skargi na decyzję odmawiającą umorzenia zaległości z tytułu składek, wydaną na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), jest przepis § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. (por. postanowienie NSA z dnia 30 marca 2006 r., sygn. II GZ 33/06, ONSAiWSA 2007/1/10). Uzasadniając powyższe stanowisko, Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że analiza przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych prowadzi do wniosku, iż jakkolwiek przedmiotem żądania ubezpieczonego jest umorzenie określonej kwoty zaległej, to wysokość tej kwoty nie ma bezpośredniego znaczenia dla ustalenia całkowitej nieściągalności długu, o której mowa w art. 28 ust. 2 tej ustawy. Decyzja w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu zaległych składek nie rozstrzyga zatem kwestii związanych z wysokością tych składek, lecz przesądza o braku podstaw do umorzenia kwoty wynikającej z zaległości.
Mając na uwadze powyższe stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, które Sąd w składzie obecnym w całości podziela, przy obliczaniu kosztów zastępstwa procesowego Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. powinien określić ich wysokość - stosownie do § 14 ust 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. - w kwocie 240 zł. W zaskarżonym postanowieniu Sąd wadliwie powołał, jako podstawę prawną rozstrzygnięcia, art. 200 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. rozporządzenia, niemniej takie określenie podstawy orzeczenia o kosztach, pomimo iż stanowi uchybienie procesowe, to jednak pozostaje bez wpływu na prawidłowość rozstrzygnięcia - uzupełnienia wyroku w zakresie kosztów poprzez zasądzenie na rzecz L. R. kwoty 240 zł.
W tym stanie rzeczy, skoro podniesione w zażaleniu zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.