Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2393/14 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną Stowarzyszenia F., 2. zwrócić Stowarzyszeniu F. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjnego w Warszawie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2393/14 oddalił skargę skargi A. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia.
Stowarzyszenie F., dopuszczone do udziału w niniejszej sprawie postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2014 r. (ujęte w protokole rozprawy), reprezentowane przez pełnomocnika adwokata M. M. (pełn. z dnia 7 kwietnia 2014 r. k. 189) w dniu [...] kwietnia 2014 r. wniosło skargę kasacyjną od powyższego wyroku i uiściło wpis sądowy w kwocie 200 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Na podstawie art. 180 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., dalej jako P.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny na posiedzeniu niejawnym odrzuci skargę kasacyjną, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez wojewódzki sąd administracyjny, albo zwróci ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków.
Stosownie do art. 25 § 1, § 3 i § 4 P.p.s.a. osoba prawna ma zdolność występowania przed sądem administracyjnym jako strona (zdolność sądową). Zdolność taką mają ponadto inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, jeżeli przepisy prawa dopuszczają możliwość nałożenia na te jednostki obowiązków lub przyznania uprawnień lub skierowania do nich nakazów i zakazów, a także stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Zdolność sądową mają również organizacje społeczne, choćby nie posiadały osobowości prawnej, w zakresie ich statutowej działalności w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób.
NSA z urzędu ustalił, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Białymstoku XII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt BI.XII Ns - Rej. KRS 4692/11/585, Stowarzyszenie F. zostało rozwiązane na podstawie art. 31 pkt 1 ustawy z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r., Nr 79, poz. 855 ze zm.). Jednocześnie zarządzono likwidację Stowarzyszenia wyznaczając likwidatora w osobie R. M. K. Orzeczenie stało się prawomocne wobec oddalenia przez Sąd Okręgowy w Białymstoku postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2012 r., VII Ga 53/12 wywiedzionej od niego apelacji. Rozwiązanie stowarzyszenia przez sąd oznacza zakończenie wszelkiej jego działalności. Pozostać może jedynie majątek stowarzyszenia, w tym i wierzytelności, a także roszczenia wobec niego. Dlatego też przeprowadza się likwidację stowarzyszenia, którą zajmuje się likwidator. Działalność likwidatora rozciąga się jedynie na sprawy majątkowe, a nie na statutową działalność rozwiązanego stowarzyszenia. W okresie likwidacji stowarzyszenie już nie istnieje, choć jego wykreślenie z rejestru stowarzyszeń jeszcze nie nastąpiło - art. 37 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o stowarzyszeniach (por. S. Sarnecki, Prawo o stowarzyszeniach. Komentarz, Kraków 2000, s. 77).