Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2008r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2008r. sygn. akt III SA/Kr 419/08 o odrzuceniu skargi M. K. na uchwałę Rady Miasta Z. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia wezwania o usunięcie naruszenia interesu prawnego postanawia: - oddalić skargę kasacyjną. i.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2008r., sygn. akt III SA/Kr 419/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę M. K. na uchwałę Nr [...] Rady Miasta Z. z dnia [...] w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego uchwałą Nr [...] Rady Miasta Z. z dnia [...] w sprawie zmiany uchwały dotyczącej utworzenia parku kulturowego. W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zaskarżona uchwała stanowi jedynie odpowiedź Rady na wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego, zatem pozostaje poza kognicją sądu administracyjnego wyznaczonego regulacją art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Niezależnie od powyższego skarżąca nie wyczerpała środka zaskarżenia w stosunku do przedmiotowej uchwały, nie dopełniając wymogu określonego w art. 52 § 1 powołanej ustawy. W związku z powyższym Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Od powyższego postanowienia M. K. złożyła skargę kasacyjną zarzucając naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy - art. 52 Prawa o postępowaniu przed sądami poprzez przyjęcie, że skarżąca nie wezwała strony przeciwnej do usunięcia naruszenia prawa, nie wyczerpując tym samym trybu postępowania. Skarżąca podniosła, iż pismem z dnia 4 stycznia 2008r. wezwała Radę Miasta Z. do uchylenia naruszającej jej interes prawny uchwały Nr [...] Rady Miasta Z. z dnia [...] w sprawie zmiany uchwały dot. utworzenia parku kulturowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest oparta na usprawiedliwionych podstawach.
W niniejszej sprawie najwyraźniej doszło do nieporozumienia polegającego na niewłaściwym odczytaniu treści zaskarżonego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2008r., sygn. akt III SA/Kr 419/08. Otóż podnieść należy, iż M. K. zaskarżyła w istocie dwie uchwały Rady Miasta Z.: Nr [...] Rady Miasta Z. z dnia [...] w sprawie zmiany uchwały dot. utworzenia parku kulturowego oraz Nr [...] Rady Miasta Z. z dnia [...]. w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego uchwałą ją poprzedzającą. Pełnomocnik M. K. słusznie zauważył, iż skarżąca pismem z dnia 3 marca 2008r. doprecyzowała zakres i wnioski skargi, obejmując tą skargą obie powyższe uchwały. Spowodowało to zarejestrowanie skarg pod odrębnymi sygnaturami: III SA/Kr 418/08 - w stosunku do skargi na uchwałę Nr [...] oraz III SA/Kr 419/08 w stosunku do skargi na uchwałę Nr XVIII/216/2007. Sprawa oznaczona sygn. akt III SA/Kr 418/08 nadal toczy się w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie, natomiast w niniejszej sprawie (III SA/Kr 419/08) skarga została odrzucona. Z wywodów rozpoznawanej skargi kasacyjnej wynika natomiast, że intencją skarżącej jest przede wszystkim kontrola uchwały Nr [..], zaś zaskarżone postanowienie zostało odczytane jako kończące postępowanie w tej właśnie sprawie.
Nie sposób zatem podzielić zarzutu skargi kasacyjnej co do naruszenia art. 52 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, regulującego wymogi wyczerpania środków zaskarżenia przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego. Wymóg, o którym mowa, został bowiem dopełniony, jeżeli chodzi o uchwałę Nr [..] Rady Miasta Z. z dnia [..]. w sprawie zmiany uchwały dot. utworzenia parku kulturowego, natomiast skarga na uchwałę z dnia 31 stycznia 2008r. uznającą za nieuzasadnione wezwanie do usunięcia naruszenia prawa uchwałą z dnia 20 grudnia 2007r., prawidłowo została odrzucona przez Sąd.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.