II OSK 1668 / 08 POSTANOWIENIE Dnia 18 listopada 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. B. i S. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Gd 71/08 w zakresie odrzucenia skargi K. B. i S. B. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania egzekucyjnego w sprawie nakazu rozbiórki postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę K. B. i S. B. wniesioną na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania egzekucyjnego w sprawie nakazu rozbiórki.
Sąd wskazał, że przesyłkę zawierającą odpis zarządzenia z dnia 22 stycznia 2008 r. zobowiązującą do uiszczenia w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi, przesłaną na adres skarżących awizowano w dniu 28 stycznia 2008 r. a następnie w dniu 5 lutego 2008 r. Wobec nie podjęcia jej w terminie zwrócona została do nadawcy w dniu 13 lutego 2008 r., a przesyłka uznana została za doręczoną z dniem 12 lutego 2008 r. W tej sytuacji zdaniem Sądu uznać należało, iż termin do uiszczenia wpisu od skargi upłynął w dniu 19 lutego 2008 r. W związku z tym, iż skarżący wezwani do uiszczenia wpisu od skargi nie uiścili należnej opłaty w wyznaczonym terminie, Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.).
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł reprezentujący skarżących K. B. i S. B. pełnomocnik, zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu, iż zostało wydane z naruszeniem art. 73 oraz art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a. i wniósł o jego uchylenie oraz przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że skarżący nie dokonali opłaty sądowej albowiem nie otrzymali z poczty żadnego wezwania w tym zakresie. Nadto nie otrzymali oni do tej pory odpowiedzi Urzędu Pocztowego na skargę na doręczyciela pocztowego. Autor kasacji wskazał również, że skarżący uiścili stosowną opłatę niezwłocznie po otrzymaniu zaskarżonego postanowienia i zasięgnięciu opinii adwokata. Nadto zarzucono, iż skarżący nie zostali poinformowani przez Sąd o możliwości ubiegania się o przywrócenie terminu do dokonania opłaty.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Jak wynika z akt sprawy wniosek skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia należnej opłaty został postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2008 r. odrzucony, zaś wniesione zażalenie na to orzeczenie, zostało postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpnia 2008 r. oddalone.
Stwierdzić należy, iż wbrew wywodom przedstawionym we wniesionej skardze kasacyjnej Sąd pierwszej instancji nie uchybił dyspozycji przepisu art. 73 p.p.s.a. ani też art. 220 § 1 i § 3 p.p.s.a. wskazanym w kasacji.
Biorąc pod uwagę stan faktyczny w sprawie Sąd pierwszej instancji prawidłowo wyjaśnił, kiedy nastąpiło skuteczne doręczenie skarżącym wezwania do opłaty i z zaprezentowanym stanowiskiem należy się zgodzić. Z autorem skargi kasacyjnej zgodzić można się jedynie o tyle, iż skutki procesowe nieprawidłowego doręczenia pisma przez pracownika Urzędu Pocztowego nie mogą obciążać strony. Faktu tego nie potwierdza jednak zebrana dokumentacja, jak i sama skarga kasacyjna. Istotnym elementem dla oceny zasadności zaskarżonego postanowienia jest prawomocne postanowienie Sądu odrzucające wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty.
Odnosząc się do uwag zawartych w skardze kasacyjnej należy nadto podkreślić, że wskazówki i pouczenia sądu powinny dotyczyć dokonywanych przez stronę czynności procesowych na danym etapie postępowania i w powstałej sytuacji procesowej. Sąd nie ma natomiast obowiązku udzielania pouczeń co do wszelkich możliwych zachowań, bowiem obowiązek taki odnosi się do wskazówek i pouczeń celowych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu procesu i gwarancji procesowych strony (por. M. Jędrzejewska (w:) T. Ereciński (red.), M. Jędrzejewska, J. Gudowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza, postępowanie rozpoznawcze, Warszawa 2003, s. 79). Zważywszy na przedstawione okoliczności za chybiony uznać trzeba zarzut kasacji dotyczący niedoinformowania skarżących przez Sąd pierwszej instancji o możliwości ubiegania się o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty sądowej.
Z uwagi na to, że skarga kasacyjna pozbawiona jest uzasadnionych podstaw Naczelny Sąd Administracyjny oddalił ją na podstawie art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 182 § 1p.p.s.a.