Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.
W rozpatrywanej sprawie należy podkreślić, że Sąd pierwszej instancji prawidłowo określił wysokość wpisu i wezwał skarżącego do jego uiszczenia w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Przepis art. 73 p.p.s.a. określa jednocześnie dwa wymogi proceduralne, jakie muszą zostać dochowane przy doręczaniu pism. Po pierwsze, pismo musi zostać złożone na okres czternastu dni w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy. Po drugie, należy umieścić odpowiednie zawiadomienie w skrzynce na korespondencję, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. Jeżeli wymieniony wyżej warunek stosowania instytucji uregulowanej w art. 73 p.p.s.a. oraz oba wymienione wymogi proceduralne obowiązujące przy stosowaniu tej instytucji zostały dochowane, doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, przez który pismo było złożone w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy.
Sama instytucja doręczenia zastępczego nie budzi wątpliwości w zakresie jej konstytucyjności. Trybunał Konstytucyjny kilkakrotnie wypowiadał się o konstytucyjności przepisów dotyczących doręczenia zastępczego (wyroki z 17 września 2002 r., sygn. SK 35/01, z 15 października 2002 r., sygn. SK 6/02, OTK ZU nr 5/A/2002, poz. 65 oraz z 28 lutego 2006 r. sygn. akt P 13/05 OTK-A 2006/2/20).
Skuteczność doręczenia w trybie art. 73 p.p.s.a. jest uzależniona od zaznaczenia przez doręczyciela na potwierdzeniu odbioru, gdzie umieścił on zawiadomienie o przesyłce dla adresata: w skrzynce na korespondencję, na drzwiach mieszkania, w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń czy na drzwiach biura lub innego pomieszczenia Jak wynika z treści znajdującej się w aktach sprawy dowodu doręczenia przedmiotowego wezwania do uiszczenia wpisu od skargi, omówioną wyżej informację doręczyciel zamieścił na druku tego dowodu wskazując, że zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w placówce pocztowej umieszczono na drzwiach adresata, co wynikało z faktu, jak wskazano w skardze kasacyjnej, z braku skrzynki odbiorczej. Przesyłka została prawidłowo awizowana dwukrotnie, z zachowaniem wymaganych terminów, co potwierdzają daty i podpis doręczyciela na dowodzie doręczenia przesyłki Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie naruszył wymogi określone przepisem art. 73 p.p.s.a.
Domniemanie faktyczne wynikające z art. 73 p.p.s.a. może być obalone wówczas, gdy adresat pisma wykaże, że dane wynikające z dowodu doręczenia nie są zgodne z rzeczywistością. Pełnomocnik skarżącego w skardze kasacyjnej nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów podważających fakt umieszczenia zawiadomienia o przesyłce na drzwiach adresata. Podkreślić należy ponadto, że jeżeli strona wie o toczącym się postępowaniu, można wymagać od niej, aby liczyła się z ewentualnością nadejścia pisma procesowego. Dotyczy to w szczególności sytuacji, w której strona sama wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne poprzez wniesienie skargi do właściwego sądu administracyjnego.
W związku z powyższymi okolicznościami, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie narusza art. 73 p.p.s.a. Sąd pierwszej instancji nie naruszył również art. 7 w związku z art. 77 i art. 80 k.p.a., przepisy te nie miały bowiem zastosowania w rozpatrywanej sprawie.
Należy także podkreślić, że sformułowane przez skarżącego w skardze kasacyjnej żądanie zawieszenia postępowania egzekucyjnego do czasu rozstrzygnięcia czy grzywna wydana w celu przymuszenia została ustalona w należytej wysokości i na odpowiedniej podstawie prawnej, w przypadku odrzucenia skargi przez Sąd pierwszej instancji, nie mogło odnieść skutku, gdyż nie znajduje na tym etapie postępowania oparcia w przepisach prawa. Stosownie bowiem do treści art. 185 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny nawet w przypadku uwzględnienia skargi kasacyjnej mógłby w rozpatrywanej sprawie jedynie uchylić zaskarżone orzeczenie i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi pierwszej instancji.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 i 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.