Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. B. i M. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2011 r., VII SAB/Wa 184/10 w sprawie ze skargi H. B. i M. T. na bezczynność Ministra Środowiska postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej jako: WSA)
- po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2011 r. sprawy ze skargi H. B.
i M. T. na bezczynność Ministra Środowiska (dalej jako: MS) - odrzucił skargę i zwrócił ze środków budżetowych WSA na rzecz skarżących kwotę 100 zł tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego. W uzasadnieniu wskazano, że pismem z dnia 17 września 2010 r. H. B. i M. T. złożyli skargę do WSA na bezczynność MS, wskazując że są współwłaścicielami nieruchomości o pow. 84 hektarów położonej we wsi Kazuń Nowy i w związku z powzięciem informacji, że ich nieruchomość ma zostać objęta projektem Natura 2000 wystąpili do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, a następnie do Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska i MS o "uznanie ich za strony postępowania w czynnościach administracyjnych". Wniosek w tym przedmiocie złożyli w dniu 3 czerwca 2009r. i następnie systematycznie korespondowali z różnego szczebla organami ochrony środowiska, jednakże do dnia wniesienia skargi nie otrzymali żadnej decyzji administracyjnej. Skarżący wskazali, że pozbawiono ich prawa do wybudowania domu i prowadzenia jakiejkolwiek gospodarki - w tym rolnej.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (dalej jako: GDOS) wniósł o jej oddalenie, wskazując w uzasadnieniu, że w niniejszej sprawie nie przysługuje skarga do WSA, ponieważ proces wyznaczania obszarów Natura 2000 przebiega w trybie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 151, poz. 1220 ze zmianami - dalej jako: uop) i jest procesem legislacyjnym, a nie postępowaniem administracyjnym i w związku z tym nie podlega kontroli sądów administracyjnych na podstawie art. 3 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zmianami - dalej jako: ppsa).
W zaskarżonym postanowieniu WSA wskazał z kolei, że skarga na bezczynność organu administracji jest dopuszczalna jedynie w przypadku bezczynności w sprawach rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych (art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3
§ 2 pkt 1 ppsa) i niektórych postanowień (art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 2 i 3 ppsa), a także w przypadku bezczynności w podejmowaniu innych niż decyzje i postanowienia aktów lub dokonywania czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 ppsa). Skoro zaś wyznaczanie obszarów Natura 2000 następuje w drodze aktu normatywnego, to żądanie H. B. i M. T. uznania za stronę procesu legislacyjnego nie znajduje umocowania w przepisach obowiązującego prawa.
Jednocześnie WSA wskazał, że z podejmowanych czynności faktycznych w toku wyznaczania obszaru specjalnej ochrony Natura 2000 nie można wywieść wniosku o istnieniu sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zmianami - dalej jako: kpa), a tylko w takiej sprawie może być wydany akt lub podjęta czynność organu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 ppsa. Powoduje to, że wyznaczenie obszaru specjalnej ochrony Natura 2000 nie jest zaskarżane do sądu administracyjnego, co oznacza, że skarga na bezczynność w omawianej sprawie również nie przysługuje. Biorąc powyższe pod uwagę WSA odrzucił skargę skarżących, bowiem uznał, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.