Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ł. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 2268/11 o odrzuceniu skargi Ł. M. na uchwałę Rady Dzielnicy Praga Północ m.st. Warszawy z dnia [...] września 2011 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 26 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Ł. M. na uchwałę Rady Dzielnicy Praga Północ m.st. Warszawy z dnia [...] września 2011 r., nr [...]w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarga została złożona przedwcześnie albowiem odpis uchwały został doręczony skarżącemu w dniu 14 września 2011 r. podczas gdy skarga została złożona do organu w dniu 13 września 2011 r. a więc przed rozpoczęciem biegu terminu do jej wniesienia i jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł Ł. M. zaskarżając to postanowienie w całości i zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz art. 384 § 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112) poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że złożenie skargi do sądu administracyjnego po podjęciu uchwały, a przed doręczeniem jej skarżącemu czyni skargę przedwczesną i uzasadnia jej odrzucenie - co doprowadziło do błędnego ich zastosowania i odrzucenia skargi a także naruszenie art. 83 § 1 p.p.s.a. oraz art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP poprzez ich niezastosowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut naruszenia art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) w związku z art. 384 § 1 Kodeksu wyborczego, polegający na przyjęciu, że niedopuszczalne jest wniesienie skargi przed rozpoczęciem biegu terminu do jej wniesienia i na odrzuceniu skargi jest niezasadny.
Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 384 § 1 Kodeksu wyborczego od uchwały rady i postanowienia komisarza wyborczego o wygaśnięciu mandatu radnego, zainteresowanemu przysługuje skarga do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia uchwały albo postanowienia.
Zatem w przypadku skarżącego termin do wniesienia skargi na uchwałę Rady Dzielnicy Praga Północ m.st. Warszawy z dnia 6 września 2011 r., nr III/9/2011 w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego zaczął biec w dniu 14 września 2011 r., tj. w dniu doręczenia mu uchwały.
Bezsporną jest okoliczność, że skarżący skargę do sądu administracyjnego (za pośrednictwem organu) skierował w dniu 13 września 2011 r. (dowód - data prezentaty na skardze) a zatem przed otrzymaniem uchwały Rady Dzielnicy Praga Północ m.st. Warszawy [...] września 2011 r. Jest oczywiste, że dokonanie czynności procesowej - wniesienie skargi, przed doręczeniem skarżącemu uchwały podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego nie rodzi skutków prawnych. Omawiany przepis wymaga bowiem aby skarga została ,,wniesiona" w określonym terminie, "od dnia doręczenia uchwały albo postanowienia". Tymczasem skarga została wniesiona przed doręczeniem uchwały, a więc z uchybieniem terminu wynikającego z art. 384 § 1 Kodeksu wyborczego.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela pogląd wyrażony w postanowieniu NSA z dnia 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OSK 1067/07 zgodnie z którym nie do obrony byłby pogląd o dopuszczalności "wyprzedzającego" dokonywania czynności procesowej wniesienia skargi na decyzję przed doręczeniem skarżącym odpowiedzi na ich wniosek. Byłaby to wykładnia niwecząca sens regulacji, z góry zakładającej, że strona z asekuracji dokonuje czynności procesowej.
Mając na uwadze powyższe nie znajdowały również uzasadnienia zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia art. 83 § 1 p.p.s.a., a także art. 2 i 45 ust. 1 Konstytucji RP.
W tym stanie rzeczy skoro podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku należało, na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzec jak w sentencji