Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędzia del WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta na prawach powiatu w G. z dnia 27 września 2018 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego dla miasta na prawach powiatu w G. a Prezydentem Miasta G. w przedmiocie wskazania organu właściwego do prowadzenia postępowania dotyczącego stanu zagrożenia o dużym prawdopodobieństwie dla budynków. postanawia oddalić wniosek.
Wnioskiem z dnia 27 września 2018 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta na prawach powiatu w G., zw. dalej PINB, wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego z Prezydentem Miasta G., zw. dalej Prezydentem Miasta, w przedmiocie wskazania organu właściwego do prowadzenia postępowania dotyczącego stanu zagrożenia o dużym prawdopodobieństwie dla budynków.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wnioskując o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego wskazał, że pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. J. Ś., J. Ś., A. Ś. zwrócili się do p.o. Dyrektora Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miejskiego w G. z wnioskiem o niezwłoczną interwencję w sprawie stanu zagrożenia o dużym prawdopodobieństwie dla budynków przy ul. P., S. i L. związanym z planowanymi i przedsiębiernymi pracami budowlanymi na posesji przy ul. P. ... w G.
Prezydent Miasta zawiadomieniem z dnia 18 lipca 2018 r. ww. wniosek przekazał według właściwości do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, zakwestionował stanowisko Prezydenta Miasta wskazując, że organ nie jest władny do zastosowania art. 48, 49, 50, 51 Prawa budowlanego, gdyż roboty budowlane są dopiero planowane i w oparciu o uzyskane przez inwestora z organu administracji architektoniczno-budowlanej pozwolenie na budowę (roboty nie zostały jeszcze rozpoczęte). Zawarte w piśmie z dnia 22 czerwca 2018 r. informacje powinny być uwzględnione przez organ administracji architektoniczno-budowlanej przy wydawaniu pozwolenia na budowę dla wskazanych w piśmie nieruchomości.
Mając powyższe na uwadze organ wniósł o wskazanie Prezydenta Miasta G. jako organu właściwego do przeprowadzenia postępowania zgodnie ze złożonym wnioskiem.
Prezydent Miasta nie odpowiedział na wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje - na podstawie art. 4 w zw. z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), spory o właściwość powstałe pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej.
W niniejszej sprawie nie jest możliwe rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, gdyż organy biorące udział w sporze nie ustaliły stanu faktycznego sprawy, a sposób sformułowania żądań strony nasuwa wątpliwość, co do faktycznej ich treści.
Z akt sprawy wynika, że wnioskodawcy obawiają się możliwości rozpoczęcia prac budowlanych polegających na budowie 4 kondygnacyjnego budynku z podziemnym garażem przy ulicy P. ... w G., ze względu na istniejące w okolicy cieki wodne.
Wniosek ten dotyczy zatem bliżej niesprecyzowanych działań mogących leżeć w kompetencjach różnych organów i mieć na celu np. wyegzekwowanie prawidłowego wykonania decyzji, wyeliminowanie jej z obrotu prawnego, czy uregulowanie kwestii stosunków wodnych.
W aktach sprawy brak jest jakiejkolwiek dokumentacji wskazującej na to, by organy zmierzały do sprecyzowania wniosku lub wyjaśniały sprawę.
Wystąpienie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, czy też sporu kompetencyjnego musi być poprzedzone dokładnym ustaleniem stanu faktycznego sprawy, aby można precyzyjnie określić przedmiot sprawy. Ustalenie stanu faktycznego i określenie przedmiotu sprawy należy do organów administracji publicznej (art. 7 k.p.a.), a nie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Brak takich ustaleń powoduje, że wniosek o rozstrzygnięcie sporu jest przedwczesny, i jako taki podlega oddaleniu (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2004 r., OW 39/04, ONSAiWSA 2004, Nr 1, poz. 17; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2004 r., OW 110/04, ONSAiWSA 2005, Nr 2, poz. 46; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2013 r., II OW 15/13, LEX nr 1319036).
Taki stan rzeczy powoduje, że aktualnie rozważanie, czy któryś z organów jest organem właściwym w sprawie są natury czysto abstrakcyjnej.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 15 § 2 w związku z art. 151, art. 64 § 3 i art. 193 p.p.s.a., oddalił wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.