Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kiermaszek po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 2033/19 o odrzuceniu skargi S. R. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 października 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2033/19 odrzucił skargę S. R. (dalej określanego jako skarżący) na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oraz orzekł o zwrocie uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
W motywach podjętego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału VII z dnia 11 września 2019 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 400 zł, stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221 poz. 2193, ze zm.; dalej powoływanego jako rozporządzenie). Na wykonanie zarządzenia zakreślono termin 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
W wykonaniu powyższego wezwania pełnomocnik skarżącego uiścił wpis od skargi w wysokości 100 zł. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał zatem, że w sprawie nie został uiszczony należny wpis od skargi i odrzucił ją na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm., dalej zwanej P.p.s.a.).
Zażalenie na to postanowienie wniósł skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, domagając się jego uchylenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie pozbawione jest uzasadnionych podstaw.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że podstawą odrzucenia skargi w niniejszej sprawie było nieuiszczenie przez pełnomocnika wpisu sądowego od skargi w wymaganej wysokości. Pełnomocnik stoi bowiem na stanowisku, że Sąd pierwszej instancji błędnie ustalił jego wysokość. W jego ocenie skoro przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym, to podstawę ustalenia wysokości wpisu winien stanowić § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.
Stanowisko to jest błędne. Z treści art. 231 P.p.s.a. oraz § 1 rozporządzenia wynika bowiem zasada pobierania wpisu stosunkowego w sytuacji, w której zaskarżonym aktem objęta jest należność pieniężna. Forma tego aktu (decyzja lub postanowienie) nie ma decydującego znaczenia przy pobieraniu wpisu stosunkowego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 16 października 2019 r., sygn. akt II OZ 913/19 (publ.: centralna baza orzeczeń sądów administracyjnych) przepis § 1 rozporządzenia, podobnie jak art. 231 P.p.s.a., nie wprowadza rozróżnienia aktów, którymi objęta jest należność pieniężna. Jest w nim mowa o aktach, a więc pojęcie to obejmuje akty wymienione w art. 3 § 2 pkt 1-3 P.p.s.a. Zgodnie zaś z treścią § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności, w tym wypadku postanowienia wynosi w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym 100 zł. Przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że w sprawach, w których zaskarżone rozstrzygnięcie ma formę postanowienia i nie dotyczy ono należności pieniężnych pobiera się wpis stały, bez względu na przedmiot tego postanowienia. Ratio legis tego przepisu było ustalenie stałego wpisu od postanowień, które najczęściej rozstrzygają wpadkowe kwestie procesowe, np. stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia odwołania lub mają charakter merytoryczny, np. postanowienia uzgadniające wydane na podstawie art. 106 k.p.a., lecz nie dotyczą należności pieniężnych. Z tych względów od skargi na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia wydane w postępowaniu egzekucyjnym pobiera się wpis stosunkowy na podstawie art. 231 P.p.s.a. oraz § 1 rozporządzenia.
Tym samym Sąd pierwszej instancji prawidłowo wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 400 zł, ustalając jego wysokość w oparciu o § 1 pkt 1 rozporządzenia. Nieuzupełnienie zaś wskazanego braku fiskalnego skargi w wymaganej wysokości, obligowało Sąd pierwszej instancji do jej odrzucenia na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a. Jeżeli natomiast pełnomocnik nie zgadzał się z podstawą prawną ustalenia wysokości wpisu mógł wnieść w ustawowym terminie zażalenie na zarządzenie z dnia 11 września 2019 r. (art. 227 § 1 P.p.s.a.), nie zaś uiszczać wpis w nieprawidłowej wysokości.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.