Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. M. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SA/Gd 554/17 w zakresie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie przyłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej postanawia: oddalić zażalenie
A. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2017 r. w przedmiocie przyłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej.
Zarządzeniem z dnia 18 sierpnia 2017 r. Przewodniczący II Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 200 zł od skargi na powyższą decyzję. Jako podstawę wezwania Przewodniczący Wydziału wskazał art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej "p.p.s.a.") i § 2 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. nr 221, poz. 2193 ze zm., dalej "rozporządzenie").
Na powyższe zarządzenie zażalenie wniósł A. M. podnosząc naruszenie § 2 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia, art. 220 § 1 p.p.s.a. oraz art. 2 i 32 ust. 1 Konstytucji. Wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia w całości.
W uzasadnieniu podnosił naruszenie przepisów prawnych, interesu społecznego i obywatelskiego powodującego utratę zaufania do władzy publicznej. Zdaniem skarżącego sprawa w przedmiocie przyłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie podlega uiszczeniu wpisu sądowego. Wskazywał, że w pouczeniu do zaskarżonej decyzji nie pouczono go o wpisie sądowym, a zaskarżone zarządzenie nie zawiera uzasadnienia. Podnosił, że podstawa prawna powołana w rozporządzeniu nie obowiązuje, albowiem rozporządzenie wskazuje p.p.s.a. -Dz.U. nr 153, poz. 1270, natomiast ustawa ta została zastąpiona p.p.s.a. -Dz.U. z 2016, poz. 718 ze zm.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 214 § 1 p.p.s.a., do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata (art. 220 § 1 p.p.s.a.). Od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały (art. 230 § 1 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 231 p.p.s.a. w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne pobiera się wpis stosunkowy, zaś w innych sprawach pobiera się wpis stały.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Przewodniczący II Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku prawidłowo wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi, skoro do uiszczania kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie.
Niezasadne jest twierdzenie skarżącego o braku pouczenia go o obowiązku uiszczenia opłat wpływające na wadliwość zaskarżonego zarządzenia. Wskazać należy, że zgodnie z art. 9 k.p.a. organ administracji publicznej czuwa nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Zaś zgodnie z art. 6 p.p.s.a. (mającym zastosowanie w sprawie sądowoadministracyjnej) sąd administracyjny powinien udzielać stronom występującym bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać je o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań. Wskazówki i pouczenia sądu powinny dotyczyć dokonywanych przez stronę czynności procesowych na danym etapie postępowania i w powstałej sytuacji procesowej. Zarówno organ jak i sąd nie ma zatem obowiązku udzielania pouczeń co do wszelkich możliwych zachowań, a tylko takich, które dotyczą dokonywanych przez stronę czynności na danym etapie postępowania. Zatem Sąd I instancji prawidłowo wezwał skarżącego do uiszczenia opłaty od skargi w ramach tzw. wskazówek co do dalszych czynności procesowych. Niezasadne jest więc powoływanie się przez skarżącego na wadliwość zarządzenia w kontekście nie otrzymania pouczenia, skoro wezwanie w tym przedmiocie skarżący odebrał w postępowaniu sądowoadministracyjnym.