Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kiermaszek po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 1573/20 o odrzuceniu sprzeciwu M. L. od decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 listopada 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 1573/20 odrzucił sprzeciw M. L. (dalej określanego jako skarżący) od decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej.
Odrzucając sprzeciw na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i art. 220 § 3 w związku z art. 64b § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.; dalej zwanej P.p.s.a.) Sąd wskazał, że zarządzeniami Przewodniczącego Wydziału z dnia 7 września 2020 r. wezwano skarżącego do usunięcia braków formalnych sprzeciwu poprzez jego podpisanie lub nadesłanie sprzeciwu własnoręcznie podpisanego oraz wskazanie numeru PESEL, a także uiszczenie wpisu sądowego od sprzeciwu. W obu wypadkach na wykonanie zarządzeń zakreślono termin siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia sprzeciwu.
Jak wskazał Sąd wezwania do uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych sprzeciwu, po dwukrotnym awizowaniu, zostały uznane za doręczone skarżącemu w dniu 30 września 2020 r. w trybie zastępczym w sposób przewidziany w art. 73 P.p.s.a. Tymczasem do dnia 9 listopada 2020 r. nie zidentyfikowano wpłaty wpisu sądowego od sprzeciwu, a do akt sądowych nie wpłynęła żadna korespondencja stanowiąca o usunięciu braków formalnych sprzeciwu.
Zażalenie na postanowienie wniósł skarżący wnosząc o jego uchylenie. Skarżący przyznał, że otrzymał zarówno pierwsze, jak i drugie zawiadomienie o przesyłce poleconej z sądu, jednakże w obu wypadkach został pozbawiony możliwości jej odbioru, gdyż uzyskał informację w urzędzie pocztowym, że przesyłka z sądu nie została odnaleziona.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie jest skuteczność doręczenia skarżącemu przesyłki zawierającej wezwanie do uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych sprzeciwu, stanowiące wykonanie dwóch zarządzeń Przewodniczącego Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2020 r.
Sąd w zaskarżonym postanowieniu uznał, że do doręczenia tej przesyłki doszło w wyniku tzw. fikcji doręczenia przewidzianej w art. 73 § 4 P.p.s.a. Skarżący kwestionuje jednak skuteczność tego doręczenia. W zażaleniu przyznał, że otrzymał pierwsze i drugie zawiadomienie o przesyłce poleconej (awizo), jednakże został pozbawiony faktycznej możliwości jej odbioru we właściwym urzędzie pocztowym. Wskazał wszak, że dwukrotnie udał się do placówki pocztowej, jednak jej pracownicy, pomimo poszukiwań, nie odnaleźli przesyłki.
Stwierdzić więc przyjdzie na wstępie, że zgodnie z art. 73 § 1 P.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188, ze zm.) albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Stanowi on, że zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe.