Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Rzążewska po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2006r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P., Z. S., A. S. i J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2005r., sygn. akt VII SA/Wa 138/05 w sprawie ze skargi M. P., Z. S., A. S. i J. S. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] grudnia 2004r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a 1) uchylić pkt III wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, 2) zasądzić od Wojewody Mazowieckiego na rzecz skarżących M. P., Z. S., A. S. i J. S. kwotę 755 (siedemset pięćdziesiąt pięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego;
Wyrokiem z dnia 27 września 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] grudnia 2004r. i utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia [...] września 2004r., Nr [...] oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się tego wyroku i zasądził od Wojewody Mazowieckiego na rzecz skarżących kwotę 500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 9 listopada 2005r. skarżący wnieśli zażalenie na zwarte w tym wyroku (pkt III) postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania. Na podstawie art. 194 § 3, art. 197 § 2 w zw. z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej ustawą, zaskarżonemu postanowieniu zarzucili naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 200, art. 205 § 2 i § 3 ustawy w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c oraz § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie. Na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 188 ustawy skarżący wnieśli o uchylenie i zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od Wojewody Mazowieckiego solidarnie na rzecz skarżących kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw w wysokości 1.955,00 zł, z czego 500 zł tytułem zwrotu wpisu, oraz 1.440,00 zł tytułem wynagrodzenia adwokata reprezentującego skarżących, określonego zgodnie z rozporządzeniem oraz 15,00 zł tytułem wydatku poniesionego przez skarżących w związku z koniecznością uiszczenia opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika.
W uzasadnieniu zażalenia skarżący podnieśli, że skoro zgodnie z art. 200 ustawy w razie uwzględnienia skargi przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, a zgodnie z art. 205 § 2 ustawy do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się m. in. ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, to Sąd I instancji winien w zaskarżonym postanowieniu orzec także o zwrocie na rzecz skarżących kosztów zastępstwa procesowego. Skarżący podnoszą, że zasądzenie takiego zwrotu jest uzasadnione, skoro w skardze domagali się zwrotu kosztów postępowania na podstawie art. 200 ustawy, a także, że rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy zastępującego ich adwokata uzasadniają zastosowanie w przedmiotowej sprawie § 2 ust. 2 rozporządzenia poprzez przyznanie opłaty za wynagrodzenie adwokata w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia i wynoszącej 240 zł. Powołując się na brzmienie uchwały SN z dnia 12 marca 2003r. (III CZP 2/03, OSNC 2003, nr 12, poz. 161) skarżący podnieśli także, że do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata należy zaliczyć także wydatek poniesiony przez nich w związku z koniecznością uiszczenia opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika.