Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 423/15 w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi D.W., M. W., M.W., J. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2014 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 8 listopada 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 423/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi D. W., M. W., M. W., J. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2014 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w dniu 12 marca 2015 r. D. W. i M. W. złożyli na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Prawomocnym postanowieniem z dnia 21 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił D. W. i M. W. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając zażalenie D. W. i M. W. na powyższe postanowienie z dnia 21 lipca 2015 r., w postanowieniu z dnia 14 października 2015 r., sygn. akt II OZ 968/15, stwierdził, że w okolicznościach niniejszej sprawy Sąd pierwszej instancji zasadnie odmówił skarżącym przyznania prawa pomocy z uwagi na brak wymaganej z ich strony współpracy w wyjaśnieniu sytuacji majątkowej i osobistej wnioskodawców. Pomimo iż skarżący, zgodnie z art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), zostali wezwani do nadesłania dokumentów, które pozwoliłyby na określenie ich sytuacji materialnej, wezwania nie wykonali. Tymczasem jako osoby chcące skorzystać z prawa pomocy, winni liczyć się z koniecznością udzielenia wszelkich wyjaśnień odnoszących się do ich sytuacji materialnej, a także udokumentowania podnoszonych okoliczności. Sąd II instancji uznał, iż wobec przedstawionych przez stronę niepełnych informacji o ich stanie majątkowym, nie sposób było zakwestionować oceny dokonanej przez Sąd pierwszej instancji.
W dniu 22 grudnia 2015 r. D. W. i M. W. ponownie złożyli wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Prawomocnym postanowieniem z 21 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek D. W. i M. W. o zmianę postanowienia z 21 lipca 2015 r. odmawiającego D. W. i M. W. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając zażalenie D. W. i M. W. na powyższe postanowienie z dnia 21 marca 2016 r., w postanowieniu z dnia 5 maja 2016 r., sygn. akt II OZ 429/16, wskazał, że trafnie Sąd I instancji podniósł, że w kolejnym wniosku o przyznanie prawa pomocy wnioskodawcy nie przywołali okoliczności pozwalających stwierdzić, że ich sytuacja materialna uległa zmianie w sposób wskazujący na nieaktualność poprzednio dokonanej oceny odnoszącej się do sytuacji materialnej wnioskodawców. Kolejny formularz wniosku PPF nie zawierał bowiem takich okoliczności, które wskazywałyby na pogorszenie sytuacji materialnej wnioskodawców. Kolejny wniosek wskazywał bowiem na wyższe dochody niż te, jakie były podstawą odmowy przyznania prawa pomocy. Prawidłowo zatem Sąd uznał, że informacje zawarte w kolejnym wniosku nie są wystarczające do zmiany dotychczasowego rozstrzygnięcia. Dlatego prawidłowo zobowiązał wnioskodawców do złożenia dokumentów źródłowych dotyczących ich stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego (art. 255 p.p.s.a.). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający przedmiotowe zażalenie w pełni podzielił stanowisko wypowiedziane w postanowieniu tego Sądu zapadłym w niniejszej sprawie na wcześniejszym etapie postępowania, zgodnie z którym przyznanie prawa pomocy wiąże się z koniecznością udzielenia wszelkich wyjaśnień odnoszących się do sytuacji materialnej, a także udokumentowania podnoszonych okoliczności. Niepełne informacje w tym zakresie czynią nieskutecznym zakwestionowania rozstrzygnięcia o odmowie przyznania prawa pomocy. Z taką sytuacją, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Sąd I instancji wezwał bowiem wnioskodawców na etapie ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy do udzielenia dodatkowych wyjaśnień; jednak w konsekwencji nie uzyskał takich informacji, które pozwalałyby na stwierdzenie, że w ogóle pogorszyła się sytuacja majątkowa wnioskodawców. Tym samym brak było podstaw do stwierdzenia wystąpienia zmiany okoliczności sprawy przemawiających za uwzględnieniem kolejnego wniosku o przyznanie prawa pomocy. Z powyższych względów Sąd II instancji uznał, że w sprawie nie zachodzą warunki do zmiany postanowienia z dnia 21 lipca 2015 r. na podstawie art. 165 p.p.s.a., gdyż wnioskodawcy nie powołali się na jakiekolwiek okoliczności, które miały miejsce po rozpoznaniu poprzedniego wniosku o prawo pomocy i które wskazywałby, że w świetle deklarowanych dochodów i wydatków, zmieniły się ich możliwości płatnicze.