Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K. na zarządzenie sędziego z dnia 10 sierpnia 2005 r., sygn. akt 6 II SA 2141/00 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku J. K. z dnia 21 lutego 2005 r. o uchylenie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2005 r., sygn. akt 6 II SA 2141/00 odrzucającego wniosek J. K. o uchylenie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2003 r., sygn. akt II SAB 184/99 o odrzuceniu wniosku J. K. o rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września 2003 r., sygn. akt II SAB 184/99 odrzucającego wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2003 r., sygn. akt II SAB 184/99 p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek J. K. o uchylenie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2003 r., sygn. akt II SAB 184/99. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, że postanowienie, którego uchylenia domaga się skarżący jest prawomocne, w związku z czym wniosek skarżącego o uchylenie postanowienia jest niedopuszczalny.
Pismem z dnia 21 lutego 2005 r. skarżący złożył wniosek o uchylenie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2005 r. W uzasadnieniu tego wniosku skarżący podniósł zaś, że wojewódzki sąd administracyjny "nie jest właściwy w sprawie o uchylenie prawomocnego postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego niekończącego postępowania w sprawie. Powołując się na przepis art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., J. K. podniósł, że istnieje możliwość wzruszania prawomocnych postanowień Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pismem z dnia 28 lutego 2005 r. poinformował skarżącego o braku podstaw do uwzględnienia jego wniosku, wskazując na fakt prawomocnego rozpoznania sprawy. W piśmie tym Sąd pouczył skarżącego o możliwości wniesienia skargi kasacyjnej wskazując jednocześnie na konieczność sporządzenia jej przez profesjonalnego pełnomocnika stosownie do przepisu art. 175 § 1 p.p.s.a. Złożony do Naczelnego Sądu Administracyjnego (przekazany wg właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie) wniosek z dnia 21 lutego 2005 r. nie spełniał powyższego warunku, a wobec nie wskazania przez skarżącego charakteru procesowego tego pisma, Sąd nie mógł nadać mu stosownego biegu. Kolejnym pismem z dnia 22 kwietnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania wezwał skarżącego do sprecyzowania charakteru pisma z dnia 21 lutego 2005 r. przez określenie, czy pismo to jest wnioskiem o wznowienie postępowania, zażaleniem, skarga kasacyjną czy ma
Sygn. akt II OZ 173/06 inny charakter. Jak wynika z akt sprawy wezwanie z dnia 22 kwietnia 2005 r. zostało doręczone J. K. w dniu 27 kwietnia 2005 r. i pozostało bez odpowiedzi.
Zarządzeniem sędziego z dnia 10 sierpnia 2005 r., wydanym na podstawie art. 49 § 1 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącego z dnia 21 lutego 2005 r.
Zażalenie na powyższe zarządzenie zostało złożone przez J. K. w terminie. W zażaleniu tym skarżący podniósł, że jego wniosek był precyzyjny, a Sąd poinformował go w piśmie z dnia 28 lutego 2005 r. o braku możliwości uwzględnienia wniosku. Ponadto skarżący podniósł, iż w dniu 22 marca 2005 r. złożył do Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Przewodniczącego Wydziału VI tego sądu i skarga ta została przekazana do Wydziału VI - jako pismo precyzujące wniosek. Kopia skargi do Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2005 r. dotycząca działalności Przewodniczącego Wydziału VI znajduje się w aktach sprawy na karcie 181. Z zażalenia tego wynika również, że J. K. złożył do prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 4 maja 2005 r. drugą skargę na Przewodniczącego Wydziału VI, Przewodniczącego Wydziału Informacji Sądowej oraz sędziego prowadzącego sprawę. Kopia tej skargi znajduje się w aktach na karcie 182.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Jak wynika z akt sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pismem z dnia 28 lutego 2005 r. poinformował skarżącego o wątpliwościach procesowych, co do charakteru pisma z dnia 21 lutego 2005 r. a następnie pismem z dnia 22 kwietnia 2005 r. wezwał skarżącego do sprecyzowania charakteru tego pisma, w określonym terminie, pod rygorem wynikającym z art. 49 p.p.s.a. Skarżący nie wykonał nałożonego na niego obowiązku w określonym terminie, w związku z czym, zarządzenie z dnia 10 sierpnia 2005 r. jest prawnie uzasadnioną konsekwencją tego.
Sygn. akt II OZ 173/06
Skarg do Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (pisma z dnia 22 marca 2005 r. i z dnia 4 maja 2005 r.) z uwagi na podnoszone tam zagadnienia, nie można traktować jako odpowiedzi na pismo Sądu z dnia 28 lutego 2005 r., czy też wykonania obowiązku wynikającego z wezwania Sądu z dnia 22 kwietnia 2005 r., wystarczy porównać treść tych pism.
O tym, czy pisma i wnioski stron są precyzyjne i jasne, i w związku z tym nie budzą wątpliwości interpretacyjnych, decyduje Sąd (art. 49 § 1 p.p.s.a.), wzywając strony do uzupełnienia lub poprawienia pism w wyznaczonym terminie.
Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 i 198 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.